Reino de Francia
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2016.) |
O Reino de Francia é un período da historia moderna de Francia que abrangue desde o século XV ó XVIII, co estalido da Revolución Francesa e a instauración do Reino dos Franceses. Durante este período Francia evolucionou do feudalismo a un réxime moi centralizado na figura do rei, que se baseaba na Divindade Real e no apoio da Igrexa Católica.
royaume de France (fr)  | ||||
| ||||
| Himno | Vive Henri IV (pt)  (1590) | |||
|---|---|---|---|---|
| Lema | «Montjoie Saint Denis! (pt) » | |||
| Localización | ||||
| ||||
| Capital | París (–1682) Versalles (1682–1789) París (1789–) | |||
| Poboación | ||||
| Lingua oficial | lingua francesa | |||
| Relixión | catolicismo | |||
| Xeografía | ||||
| Comparte fronteira con | ||||
| Datos históricos | ||||
| Precedido por | ||||
| Creación | 987 (Gregoriano) | |||
| Disolución | 4 de setembro de 1791 | |||
| Sucedido por | Reino de Francia e Francia | |||
| Organización política | ||||
| Forma de goberno | monarquía absoluta (–1789) monarquía constitucional (1789–1791) monarchie aristocratique (en) monarquía dual Reino de Francia | |||
| Órgano lexislativo | Estados Xerais , | |||
| Moeda | libra francesa (pt) | |||
Historia
editarA Paz de Etaples en (1492) é para algúns, o inicio da idade moderna en Francia. Ó rematar a Guerra dos Cen Anos (1337-1453) e a firma do Tratado de Picquingny en (1475), en 1492 e 1493, o rei Carlos VIII de Francia asinou tres tratados adicionais con Henrique VII de Inglaterra, Maximiliano de Habsburgo e Fernando II de Aragón respectivamente en Étaples o Tratado de Senlis (1493) e o de Barcelona (1493). Estes tres tratados deixaron vía libre a Francia para tomar partido nas Guerras Italianas (1494-1559), que marcaron o comezo do moderno reino de Francia.
A Francia dos Borbón
editarTras a morte de Carlos IX asumiu o trono o seu irmán Henrique III, pero á morte de Francisco de Alençon en 1584, irmán e herdeiro do rei católico Henrique III de Francia, converteu a Henrique de Navarra no lexítimo herdeiro de Francia, o que Henrique III debeu admitir, pois as súas irmás estaban fóra da sucesión pola Lei sálica.
Henrique IV
editar
Henrique de Navarra subiu ó trono en 1553 e converteuse no primeiro rei de Francia da dinastía Borbón. Instaurou a paz relixiosa no país, tralas guerras entre católicos e hugonotes, aumentou o poder real deixando de convocar os Estados Xerais e regulamentando o parlamento. Situou a Francia como unha potencia económica en Europa, e levou a cabo políticas para garantir o benestar dos seus súbditos, o que o fixo moi querido polo pobo francés. Durante o seu reinado se fundaron as primeiras colonias francesas no Canadá. Morre asasinado o 14 de maio de 1610 por François Ravaillac, deixando o trono ó seu fillo, Lois.
Lois XIII
editarO reinado de Lois XIII estivo marcado polo sometemento dos Grandes e dos protestantes, así como pola loita contra a dinastía Habsburgo. A imaxe deste rei está inseparablemente ligada á do seu primeiro ministro, o Cardeal Richelieu, quen o axudará na reorientación da monarquía francesa.
Lois XIV
editar
Lois XIV é o rei máis coñecido desta etapa segundo a maioría dos historiadores. Foi alcumado como o Rei Sol. Nado en 1938, ascende ó trono en 1715. Combate en tres grandes guerras (a Guerra de Holanda, a Guerra dos Nove Anos e a Guerra de Sucesión Española), aumenta a influencia de Francia en Europa, non só no político, senón tamén no cultural, con artistas como Molière. Isto fixo que ascendera en prestixio, Francia, a súa lingua, e o seu rei. Morre en 1715, deixando o trono ó seu bisneto, Lois XV.
Lois XVI
editar
Nado en 1754, Lois XVI ascende ó trono de Francia trala morte do seu avó Lois XV en 1774. Casou con María Antonieta, filla de Francisco I de Austria e a emperatriz María Tareixa. Durante o seu reinado crece o descontento popular, debido á escaseza de alimentos e ás subidas dos prezos, debido á súa vez as malas colleitas que se sucedían desde o reinado de Lois XIV. En 1791, tras varios levantamentos e a Toma da Bastilla, convértese en monarca constitucional, tras xurar a nova constitución, e o seu título pasa a ser "Rei dos franceses". Tras un intento de fuxida en 1792 e o Manifesto de Brunswick, proclámase a República en Francia e é xulgado por traizón e condenado á guillotina, onde morre o 21 de xaneiro de 1793 poñendo fin a 203 anos de goberno dos Borbóns. O seu fillo Lois Carlos morrerá na prisión do Temple e nunca chegou a reinar aínda que os monárquicos o recoñeceron como rei tras a morte de Lois XVI.