Cantiga nova que se chama Riveira

Cantiga nova que se chama Riveira
Autor/a	Álvaro Cunqueiro
Ilustrador/a	Luís Seoane
Orixe	Galicia
Lingua	Galega
Xénero(s)	Poesía
Editorial	Resol
Data de pub.	1933
	[ editar datos en Wikidata ]

Cantiga nova que se chama Riveira é un libro de poesía de Álvaro Cunqueiro publicado en 1933 por^[1] Resol.^[2] Reeditado nunha edición ampliada en 1957 por Editorial Monterrey. Premio Gil Vicente. Tamén reeditado pola Editorial Galaxia na Obra en galego Completa I (1980)^[3].

Características

Foi o seu primeiro grande acerto poético. Integrado por cancións de fasquía popular e poemas nos que lembra, modernizándoos, aos grandes autores da cantiga de amigo do noso século XIII. Así inicia a súa liña neotrobadoresca, da que se considera o representante máis significado, sen a pesadez arcaizante de Bouza Brey. Combina a imaxe vangardista con esquemas métricos tradicionais, en sintonía co neopopularismo e gilvicentismo dos poetas da Xeración do 27 española, maiormente Rafael Alberti e Federico García Lorca. Moitos dos poemas forman parte de A dama e o cabaleiro de Amancio Prada. As orixes do libro están na lectura das cantigas de amigo e nas cantigas de amor de José Joaquim Nunes.

Segundo o Diccionario da literatura galega:

"Incide na nosa tradición achegándose a un neotrobadorismo peneirado pola actualización neopopularista. O seu espírito lúdico e a combinación dos ríxidos moldes tradicionais cun certo impresionismo e imaxes audaces convértea na obra máis celebrada da corrente."^[4]

Segundo Xosé Ramón Pena:

"En efecto, e como sinalou F. Salinas Portugal (1991: 54), en Cantiga nova a pulsión do texto radica no atrevemento das imaxes e aínda «na brillantez e musicalidade verbal»; «a materia fónica (significante) convértese en significado abríndose a unha pluridimensionalidade de significacións»."^[5]

Poemas

Amor de auga lixeira
A unha era, ai Louriña
No sono do cuco novo
Meu amigo foi ruar
O río levaba os ollos
Naceu cantando ailalalo
Tiña sono de cristais
Hai unha illa louvada
No peteiro do luar
Con auga de sede vella
No mencer da herba mol
No niño novo do vento
Na nao do mar laranxa
Toda a casa estaba chea
Os nenos xogan os ollos
Na morte da nena nena
Amenceu bico ou onda do mar
Adolescencia de aramios
Outono cedo de gaitas
Ven e verás como soñan na mar
Si miña señor á i-alba de Arousa beilar
Polos teus ollos, quen pasou, amiga
Ista é a noite de moer o grau do vento
Quita a pucha, amigo
Por oír unha rula decir de amor

Notas

↑ Quen poidera namorala No bico un cantar, Televisión de Galicia.
↑ Castro, Pilar. "CVC. Álvaro Cunqueiro. Quehacer literario. Poesía. Álvaro Cunqueiro, trovador y juglar de la nueva cantiga". cvc.cervantes.es. Consultado o 21/7/2019.
↑ Cunqueiro, Álvaro (1980). Obra en galego completa. Poesía.teatro I. Galaxia. ISBN 84-7154-358-3.
↑ Vilavedra, Dolores, ed. (1995). Diccionario da literatura galega. Autores I. Vigo: Galaxia. p. 158. ISBN 84-8288-019-5.
↑ Pena, Xosé Ramón (2016). Historia da literatura galega. III. De 1916 a 1936. Xerais. p. 271. ISBN 978-84-9121-107-5. .

Véxase tamén

Bibliografía

Carballo Calero, R. (1975) [1963]. Historia da literatura galega contemporánea. Galaxia. pp. 748–766. ISBN 84-7154-227-7.
López-Casanova, A. (1994). Álvaro Cunqueiro e a vangarda poética. Fundación Alfredo Brañas.

[1] Quen poidera namorala No bico un cantar, Televisión de Galicia.

[2] Castro, Pilar. "CVC. Álvaro Cunqueiro. Quehacer literario. Poesía. Álvaro Cunqueiro, trovador y juglar de la nueva cantiga". cvc.cervantes.es. Consultado o 21/7/2019.

[3] Cunqueiro, Álvaro (1980). Obra en galego completa. Poesía.teatro I. Galaxia. ISBN 84-7154-358-3.

[4] Vilavedra, Dolores, ed. (1995). Diccionario da literatura galega. Autores I. Vigo: Galaxia. p. 158. ISBN 84-8288-019-5.

[5] Pena, Xosé Ramón (2016). Historia da literatura galega. III. De 1916 a 1936. Xerais. p. 271. ISBN 978-84-9121-107-5. .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]