Τι είναι η νοερά προσευχή;

Νοερά προσευχή ή ευχή ονομάζεται η προσευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,  ελέησον με τον αμαρτωλό”. Λέγεται και μονολόγιστη ευχή, επειδή αποτελεί συνεχή επανάληψη των ίδιων λέξεων.

Απευθυνόμαστε στον Κύριο, σ’ Αυτόν που μας έχει δημιουργήσει. Κατόπιν ομολογούμε, ότι Αυτός ο Κύριος είναι ο ιστορικός θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός που έλαβε ανθρώπινη σάρκα από την Υπεραγία Θεοτόκο. Με το “Υιέ του Θεού” διακηρύττουμε, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας μέσω του οποίου γνωρίσαμε τον Πατέρα, που μας απέστειλε το Άγιο Πνεύμα. Απ’ Αυτόν τον τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο ζητάμε ταπεινά να ελεήσει εμάς τους αμαρτωλούς.

Με την “ευχή” προσφέρουμε  ταπεινά την ασθένειά μας στον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, για να τα θεραπεύσει. Ζώντας μέσα στην “ευχή” προχωρούμε και αυξάνουμε στη γνώση του μεγαλείου του Θεού. Απευθυνόμαστε στον Κύριο να βασιλεύσει στη ζωή μας και να γίνεται το κέντρο της ζωής μας. Να δίνει νόημα στα έργα και τις σκέψεις μας και να πλημμυρίζει την ύπαρξη μας με μια δυνατή αγάπη που δεν είναι δυνατό να περιγράψει ανθρώπινος νους.

Η “ευχή” οδηγεί στη βασιλεία του πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Κι όταν με πίστη και υπομονή επιμείνουμε στην “ευχή” νοιώθουμε  τη φιλανθρωπία του Κυρίου να μας γεμίζει από το φως Του, να μας γεμίζει από Ζωή, γιατί   Αυτός είναι το φως του  ανθρώπου.

Οδηγός και διδάσκαλος σ’ αυτή την πνευματική εργασία, μετά τον Κύριο είναι η Παναγία Μητέρα Του. Εκεί με τον καθημερινό της αγώνα συμμάζεψε το νου της από όλα τα αισθητά του κόσμου και τον συγκέντρωσε στον μόνο αγαθό και πηγή αγαθότητας Θεό. Και αυτή η συνεχής πνευματική εργασία της Υπεραγίας Θεοτόκου την έκανε άξια να γίνει η μητέρα του Κυρίου, να γίνει Θεοτόκος.

Έτσι και κάθε πιστός που εργάζεται πνευματικά με την “ευχή” και προσπαθεί να καθαρίσει την ψυχή του, γίνεται τόπος κατάλληλος για να έρθει ο Κύριος και να γεννηθεί μέσα του.

Αυτή η ανάπαυση με την οποία γεμίζει η ανθρώπινη ύπαρξη με την παρουσία του Θεού, όταν βρει τον άνθρωπο έτοιμο και καθαρό για την εργασία της “ευχής”, είναι που δίνει περισσότερο φως στη ζωή του.

Και για να μην χάσουν  αυτή την ανάπαυση οι άγιοι μάρτυρες προτιμούν να χύσουν το αίμα τους, και οι όσιοι να ταλαιπωρήσουν τη σάρκα τους με υπεράνθρωπες στερήσεις στην έρημο και στη μοναξιά. Έτσι είναι. Ο πόθος των επουρανίων αγαθών, όταν τον γευτεί ο άνθρωπος είναι πιο δυνατός και ισχυρός απο τα βάσανα και τις στερήσεις.

Και σήμερα ζώντας  μέσα σ’ ένα κόσμο “κατείδωλο”, που προσπαθεί να μας πείσει πως ο σκοπός της ζωής μας είναι  η ευμάρεια και απόλαυση των υλικών αγαθών για να σκλαβώσει το μεγαλείο της εικόνας του Θεού, που φέρουμε μέσα μας, μπορεί όποιος θέλει  ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα της αγίας Θεοτόκου και των  αγίων και  να βρει τη λύτρωση και τη σωτηρία.

Θα ήταν ευχής έργο, όποιος θέλει με τη χάρη του Θεού, να βρει μια ήσυχη ώρα κάθε ήμερα να λέει την “ευχή”, προσπαθώντας να κρατά τον νου του  στην προσευχή  και να διώχνει κάθε άλλη σκέψη ή λογισμό. Βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο, θέλει κόπο, προσπάθεια, υπομονή και επιμονή.

Είναι αυτονόητο ότι όλα αυτά κατορθώνονται μαζί με τη συμμετοχή μας στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας, με τον αγώνα για  κάθαρση της ψυχής  από τα πάθη και με την καθοδήγηση του πνευματικού μας πατέρα.

Αρκεί εμείς να βάζουμε την καλή μας διάθεση και από εκεί και πέρα η χάρη του Θεού θα μας δώσει τη δύναμη για να συνεχίσουμε τον πνευματικό  μας αγώνα.

 ΠΗΓΗ agiabarbarapatras