موموس
موموس (/ˈmoʊməs/؛ یونانی باستان: Μῶμος Momos) در اساطیر یونانی تجسم طنز و تمسخر بود. به موموس در دو داستان، در میان افسانه‌های ازوپ اشاره شده است. در دوران رنسانس نیز در چندین اثر ادبی با عنوان سخن‌ور برای انتقاد از استبداد از او یاد شده است. بعدها در برخی دیگر از آثار او را به منتقد جامعه معاصر که چهره‌ای سرگرم‌کننده و بی‌ضرر دارد، تبدیل کردند.
موموس به‌دلیل روح تندزبانی و انتقاد ناعادلانه، از گروه خدایان در کوه المپ اخراج شد. نام او به معنای سرزنش، نکوهش یا رسوایی است.[۱] هزیود آورده است که موموس پسر نیکس بود، و همزاد الهه بدبختی اویزیس.[۲] در حماسه قرن هشتم قبل از میلاد، سیپریا، موموس برانگیزنده جنگ تروآ بود، تا جمعیت انسان را بکاهد.[۳] سوفوکل بعدها نمایشنامه‌ای به‌نام موموس نوشت که اکنون در دست نیست.[۴]
پانویس
[ویرایش]- ↑ "Greek Word Study Tool". www.perseus.tufts.edu. Retrieved August 31, 2019.
- ↑ Hesiod, Theogony 214
- ↑ David Marsh, Lucian and the Latins, University of Michigan 1998, p.116
- ↑ Dana Ferris Sutton, "A handlist of satyr plays", Harvard Studies in Classical Philology vo.78 (1974), p.112
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «موموس». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۲۴.
ایزدان و پهلوانان اساطیر یونان باستان | ||
|---|---|---|
| ایزدان نخستین |  | |
| دوازده ایزد المپ‌نشین | ||
| دیگر ایزدان | ||
| تیتان‌ها | ||
| گروه‌ها | آرگونوت‌ها· آمازون‌ها· الهه‌های انتقام· بورئاس· ساتیر· سانتور· سایکلاپس‌ها· سیرن· خاریتس· گیگانت‌ها· میوزها· مویرای· نرئیدها· نیمف· هارپی· هکاتونکایر | |
| دیگر موجودات نخستین | ||
| پهلوانان میرا و نیمه‌خدایان | ||
| مکان‌های مقدس | ||