بحث:شورای شهر
افزودن مبحثرد کردن جدول تا شروع بحثها |
اینجا یک صفحهٔ بحث برای گفتگو پیرامون بهبود مقاله شورای شهر است. اینجا انجمن نیست که راجع به موضوعهای عمومی پیرامون موضوع مقاله گفتگو کنید. |
سیاستهای مقاله
|
یافتن منابع: گوگل (کتابها · اخبار · روزنامهها · آکادمیک · تصاویر آزاد · ارجاعات وپ) · اخبار آزاد · جیاستور · نیویورک تایمز · کتابخانه وپ |
این مقاله با درجه کیفیت ابتدائی و اهمیت متوسط دارای امتیاز ۱٬۱۶۰ در ویکیپروژه نسخهٔ آفلاین است.
جزئیات بیشتر
|
این مقاله عضو ویکیپروژههای زیر است: | |||||||||||||||||||||||||
|
پلیس شهروند(پليس بهداشت ‚ایمنی و محيط زيست)
[ویرایش]پلیس شهروند(پليس بهداشت ‚ایمنی و محيط زيست)
در طول تاریخ بشر سعی نمودهاست که از خطر ابتلا به بیماریها و یا از شیوع و گسترش آن جلوگیری کند در گذشته مثلاً قرنطینه مسافرین قبل از ورود به شهرها, شایداز نخستین روشهای ممکن در امور بهداشتی و امنیتی برای جلوگیری از امراض بودهاست. از قرن ۱۶ میلادی با شروع مهاجرتها وکار پر مشقت توسط بردگان و جنگ و ستیز با بومیان در امریکای شمالی در شهر بزرگ نیویورک با اقوام با فرهنگ و زبان و عقاید مختف نخستین نظامهای بهداشتی بوجود آمد که تاکنون پا برجاست این نظامهای بهداشتی شامل پلیس بهداشت,پلیس پزشکی , پلیس بیمارستان ,پلیس بهداشت روان ,پلیس آتش نشانی و...... که در طول چهار صد سال گذشته , خدمات و مقررات بهداشت و ایمنی پلیسی , در آنجا نهادینه شدهاست. وبا گسترش شهرها , ماموریت و وظایف آنها هم توسعه یافتهاست.و اکنون , سلامتی شهروندان این شهرها در گذشته و حال , مرهون تلاش و وجود اینگونه نظامهای امنیتی بهداشتی است. برای نخستین بار در سال ۱۳۴۳ به تشکیل پلیس بهداشت برای ورود و ذبح و فروش غیر قانونی دامهای آلوده توسط سازمان نظام دامپزشکی کشور اشاره شدهاست. درآذر ماه سال ۱۳۸۵ معاونت بهداشت و درمان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان به تشکیل پلیس بهداشت دراستان اصفهان و در سال آینده در کل کشور خبر دادهاست اما تاکنون شروع بکار پلیس بهداشت تحت نظارت وزارت بهداشت اعلام نشدهاست. همچنین توسط کمیسیون بهداشت شورای شهر بوشهر برتشکیل پلیس بهداشت تاکید شدهاست که این کمیسیون با هدف بررسی وضعیت بهداشتی شهر و معضلات و مشکلات موجود و به منظور یافتن راهکارهای عملی و ایجاد هماهنگی با سازمانهای مربوطه در جهت تعامل و بهبود وضعیت بهداشتی شهر، یکی دیگر از چهار کمیسیون شوراهای اسلامی شهر میباشد.در اولین جلسه این کمیسیون جناب آقای شیخ سقا به عنوان رئیس کمیسیون بهداشت بر لزوم توجه به مسائل بهداشت روان و جسم شهروندان و بهداشت محیط شهر و مقابله با عوامل مختلف بیماری زا تأکید نمود ایشان همچنین معضل جهان امروز را رشد روز افزون جمعیت و حفظ زیست شهری و بهداشت محیط روان عنوان نمودند و هدف این کمیسیون را رسیدگی به مسائل یاد شده و یافتن راه حلها عنوان کردند.. آقای شیخ سقا ضمن بیان برخی از معضلات بهداشتی محیط شهر بوشهر خواستار توجه مسئولان به وضعیت بهداشت شهر شدند ایشان مشکل آبهای سطحی و فاضلابهای خانگی که کانالهای سطح شهر وارد میشوند. کارگاههای فروش مصالح ساختمانی در سطح محددوده شهر وضعیت نامطلوب بازار ویژه بازار ماهی فروشان، آلودگیهای صوتی در سطح شهر، وضعیت نامطلوب جمع آوری زبالهها و دفع آن ,جابجائی کارگاههای تولید کننده آلودگی صوتی, از جمله معضلاتی عنوان نمودند که بهداشت شهر و شهروندان را در وضعیت نامطلوبی قرار دادهاست. در این جلسه مهندس سرخوش پیشنهاد دادند جهت رسیدگی و پیگیری برخی از تخلفات و عدم رعایت مسائل بهداشتی توسط سازمانها و شهروندان پلیس بهداشت شهر بوشهر با مساعدت شهرداری. سازمان آب و فاضلاب، اداره کل محیط زست وبهداشت استان تشکیل گردد.. در روز جهانی با امنیت فرمانده ناجا تصریح کرد : با تهدید سلامت جامعه، امنیت بهخطر میافتد. فرمانده نیروی انتظامی همچنین ناجا را تامینکننده سلامت روانی و معنوی و پزشکان را تامینکننده سلامت جسمانی جامعه دانست و گفت هرگاه سلامت جامعه مورد تهدید قرار گیرد، امنیت جامعه نیز به خطر میافتد. بهگزارش ایرنا، سرتیپ پاسدار«اسماعیل احمدی مقدم»در ارتباط سلامت جامعه تصریحکرد:پرسنل بهداشتی وتامینکنندگان امنیت، همواره با لحظههای ناخوشی مردم سهیم هستند و بخشی از وقت و سرمایه پلیس و پزشکان صرف سلامت وامنیت جامعه میشود. در پیام فرمانده ناجا آمدهاست:در نگاهی سطحی، رابطهای بین تامین درمان و تامین امنیت اجتماعی وجود ندارد، اما درنگرش جامعهشناسانه کمتر مولفهای را میتوان یافت که همپای سلامت برای امنیت جامعه مهم باشد. که ضرورت همکاری ناجا با تشکلهای مردمی را توجیه میکند. هزینه سلامت: فقر اقتصادی با سلامتی رابطه معکوس وجود دارد , متاسفانه هزینههای صرف شده در تامین سلامت روز به روز در جهان در حال افزایش است بطوری که ۳٪ از تولید ناخالص داخلی (GDP) جهان در سال ۱۹۴۸ به هزینههای سلامت اختصاص یافته و این نسبت در سال ۱۹۹۷ به ۹/۷٪ افزایش یافتهاست. این افزایش قابل توجه در هزینههای سلامت در دنیا، کشورها را وادار ساخته تا به دنبال برنامه هائی باشندتا اطمینان حاصل نمایند که بهداشت افراد جامعه تامین گردیدهاست تا باکاهش مراجعه بیماران, به بیمارستانها, نظام بیمه و عدم توان پرداخت هزینه درمان توسط این افراددچار اخلال نگردد. این طرحها در واقع ,تهیه راهکارهای بهداشتی, برای رسیدن به هدفهای مطلوب سلامت در حداقل زمان و باتحمیل حداقل هزینه ممکن به جامعه جهت تحقق فعالیتهای اثر بخش بهداشت وبه بهترین شکل ممکن.است. در کشورهای سرمایه داری نظیر آمریکا، دولت علی رغم سیستم بازار آزاد اقتصادی، در بخشهای خدمات عمومی نظیر آموزش و پرورش، ارتباطات، حمل و نقل، بهداشت دخالت میکنند. لذا برنامه ریزی فراگیر خدمات بهداشتی از سوی دولت، حتی زمانی که تخصیص منابع برای رفع نیاز اکثر مصرف کنندگان به بازار واگذار شود، ضروری و مطلوب است در. سیستم بهداشت ودرمان ملی که این سیستم مخصوص کشورهای کمونیستی بوده که ۱۸٪ کل مردم دنیا از این سیستم استفاده میکردند و این سیستم توسط دولت ارائه میشد. مردم بدون پرداخت کوچکترین وجهی از خدمات بهداشتی استفاده میکردند و این کشورها از نظر سلامتی وضعشان بهتر بود. اساس این سیستم بر روی کلونیها یا واحدهای بهداشتی بود که خدمات بر اساس بهداشت و پیشگیری بود که در سطوح روستاها پراکنده شده بودند و خدمات ارائه میدادند..یعنی تمام مناطق از حداقل امکانات بهداشتی درمانی استفاده میکردند و در اثر آن با وجودی که کشورهای سوسیالیستی از نظر اقتصادی و اجتماعی وضع خوبی از سایر جهات نداشتند، ولی از نظر بهداشتی حتی از کشورهای غربی هم بهتر بودند به همین جهت بهداشت بطور توام و هماهنگ, گسترهای از فرآیندهای اجرائی کنترل و نظارت و امنیتی است. سیستم بهداشتی درمانی سیستم پیچیدهای است که عوامل تاثیر گذار زیادی از جمله و وضعیت اقتصادی و اجتماعی, فرهنگ مرد م در آن موثر است نمیتوان با صدور بخشنامه هاو یا وضع مقررات مشابه برای تمام مناطق کشور که از لحاظ اقلیمی جغرافیائی , آب و هوا , زبان , لهجه , ودین و آداب و رسوم متفاوت است برخورد مناسبی را داشت. سیستمهای بهداشتی درمانی در کشورهای مختلف و حتی ممکن است در یک کشور از یک ناحیه به ناحیه دیگر متفاوت باشد. ولی سلامت در کشور ما , با وجود وزارت بهداشت ,درمان و آموزش پزشکی به عنوان یگانه مجری و همچنین خود ارزیاب کننده در امر سلامت هم میباشد , با وجود داشتن نیروهای طرحی و کارمندان زیاد که ۳۰٪ از کارکنان دولت میباشند از لحاظ هزینه بری در صدر وزارت هاست. چندان در راستاهای اهداف در پیشگفت کارآئی در در واکنش به شرایط و خطرات بهداشتی ,احساس مسئولیت در شان و در خور ملت ایران را نداشتهاست.و بیشتر محتاطانه و با تعامل بودهاست. سیاست امنیتی سلامت روشی برای رسیدن به هدف است و بنابر این بستگی دارد به اینکه چه اهدافی برای دستیابی درنظر گرفته میشود. دولت باید بتواند برنابسامانیها و موانع سلامت مردم فائق آید در این راستا و در این برهه از زمان به چه اهدافی باید دست پیدا کرد. بدون وجود و تعیین اهداف درهر برنامه و طرحی نمیتوان از آن نتیجه مطلوب را گرفت. در میان برنامهها و طرحهای مختلف نظام سلامت، پلیس بهداشت (سلامت)به دلیل جایگاه ویژهای که در ابعاد مختلف در دستیابی به اهداف سلامت جامعه دارد از توانائی و پتانسیل بالایی برخوردار است.در اینجا اگر به تاثیرات متقابل جامعه و بهداشت توجه کنیم : چون بهداشت مجموعهای از علوم مختلف است و بطور کلی منظور از آن، انجام کارهایی برای جلوگیری از ابتلا مردم به بیماری و رسیدن به سلامتی است. و بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) از بهداشت به صورت زیر است: بهداشت علم و هنر پیشگیری از بیماریها و طولانی کردن عمر و ارتقا سلامتی بهوسیله کوششهای متشکل اجتماعی است.ومنظور از کوششهای اجتماعی موارد زیر است: • آموزش بهداشت • بهداشت محیط(کار و زیست) • تشخیص بیماریها • پیشگیری علیه بیماریها عفونی (مسری) • ایجاد یک سیستم اجتماعی که هر فرد بتواند از حق طبیعی خود در بهداشت و سلامت برخوردار باشد. بهداشت عمومی و محیط زیست با فراهم آوردن این امکانات سلامتی مردم تأمین میشود. البته امروزه دامنه بهداشت توسعه یافتهاست و تأمین سلامتی جامعه و محیط کار و زندگی افراد , تغذیه ,سلامت کودکان سالخوردگان، مادرا ن ,معلولین، آلودگی هوا و آلودگی صوتی و.... جز وظایف بهداشت قلمداد شدهاست. در علوم تجربی عوامل در شرایط یکسان نتیجه یکسان بدست میدهند، یعنی از ترکیب دو اتم هیدروژن با یک اتم اکسیژن، آب بدست میآید. اما باید توجه داشت که در مورد یک امر بهداشتی مثل واکسیناسیون، تنها جنبه علمی قضیه کافی نیست. زیرا یک برنامه بهداشتی موفق لزوما در منطقه و فرهنگ دیگر موفق نیست، چون جنبههای اجتماعی، اقتصادی، روانی و... نیز موثرند. پس بهداشت هنر است. هدف دیگر بهداشت، طولانی کردن عمر انسان است. عوامل مختلفی بر طول عمر اثر دارند و از آن جمله رفاه اقتصادی، آرامش فکری، خدمات پزشکی، تغذیه، حقوق بشر، آموزش، ارتباط مردم با دوست و با همدیگر، آزادی و روابط دولت و ملت است. باید توجه داشت باشیم که امروزه اصطلاحات متفاوتی از نظر ظاهر برای بهداشت مطرح است. مثل بهداشت جامعه، جامعهشناسی بهداشت، پزشکی اجتماعی، پزشکی جامعه نگر و... که در واقع همگی مترادف بهداشت عمومی هستند. باید گفت مفهوم تمام این عناوین یکی است، ولی طرز نگرش آنها با هم متفاوت است، چون نیازهای جوامع باهم تفاوت دارد. بعد سومی هم مطرح است و آن این که باید آینده افراد را برای پرورش استعدادها در نظر بگیریم که مترادف با هدفهای حیاتیاند و منظور از هدفهای حیاتی این است که انسان چنان تکامل کند که خلیفهالله روی زمین باشد. زمانی این امر محقق میشود که فرد از نظر فیزیولوژیکی، روانی و عاطفی و بعد فلسفی و... در سطح عالی باشد و آن سلامتی در موازات اهداف حیات است، چرا که ما هر قدر امکانات بیشتری را بتوانیم ایجاد کنیم، برای تبدیل استعدادهای بالقوه به بالفعل در راستای سلامتی مردم قدم برداشتهایم. بهداشت محیط کار (بهداشت حرفهای) با استفاده از گزارش سازمان جهانی کار(۱۹۹۵) وابسته به WHO سالانه در حدود۰۳ ۰/۰, از نیروی کار دچار بیماریهای ناشی از کار میشوند. این بیماریها در اثر عوامل زیان آورمحیط کار اعم از: فیزیکی (سرو صدا. نور (واشعه. IR, UV...) رطوبت. گرما و سرما. ارتعاش و... و شیمیائی(بخارات وگازهای حلالها و گرد و غبارها (خارج از حدود TLV,TWA ….) عدم تهویه... و عوامل ارگونومیکی و روانی و.... بیولوزیکی(میکروبی.ویروسی.تماس با خون.فاضلاب و....) بوجود میآیند که با ابزارهای کنترلی و مدیریتی میتوان آنها را حذف ویا کاهش داد. این بیماریها در بدو شناسائی قابل درمان هستند.و اگر در مراحل ابتدائی مداوا نگردد تا آخر عمر گریبانگیر این افراد خواهد شد و چون درمان آنها هزینه بر و یا گاهاً غیر ممکن است لذا چنانچه دچار بیماریهای لاعلاج مثل سرطان و یا سایر بیماریهای اسکلتی وعضلانی ویا آسم و..... گردند ناچاراً از چرخه کار خارج شده و به خیل ناتوانانان و یا از کار افتادگان اجتماعی خواهند پیوست. که از عهده سازمانهای بیمهای و یا خیریه نیزکاری ساخته نیست. اغلب این بیماریه ا د ر اوان میانسالی بروز میکنند وبه لحاظ شرایط کاری که در جامعه وجود دارد از کار برکنار و بعلت بیماری کاری مناسب نخواهد یافت و تاآخر عمر سر بار خانواده و یا جامعه خواهد شد که در هر صورت هزینهای که باید صرف رشد ورفاه فرد و فرزندان وی ودر کل اجتماع گردد.باید برای درمان و گذران زندگی فلاکت بارفرد بیمارشود که ندانسته و ناخواسته از طرف دیگران که نفعی از او بردهاند وحتی با حداقل هزینه برای شناسائی و سالم سازی محیط کار و پیشگیری از بیماریهای شغلی نسبت به به حذف ویا کاهش عوامل زیان آور و بیماریزا محیط کار (نصب تهویه واستفاده از وسائل حفاظت فردی و تغییر کار و...) اقدامی نمینمایند. بدین جهت در ماده ۵۳ قانون استخدام کشوری و ماده ۹۲ قانون کار جمهوری اسلامی ایران بر سلامتی و ایمنی کارکنان توجه شدهاست. این طرح با تاکید بر قوانین و مطالب فوق در نظر دارد تا در همه سطوح گامی کوچک بر استاندارد سازی.بهداشت و ایمنی محیط کار برداشته شود. سهم مردم و دولت از هزینههای سلامت بر اساس بررسیهای بعمل آمده از هزینههای انجام شده توسط خانوارها، سهم مشارکت خانوارها در تامین هزینههای بهداشتی درمانی در سال شروع برنامه اول توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور (سال ۱۳۶۸) برابر با ۸/۶۷٪ و در سال ۱۳۷۱ میزان مشارکت مردم در تامین هزنیههای سلامت به بیشترین میزان خود ۷/۷۴٪ بالغ گردید. در حال حاضر حدود ۵۵٪ از هزینههای بهداشت و درمان در ایران مردم پرداخت مینمایند و مابقی هزینهها توسط دولت پرداخت میگردد. این نسبت در کشورهای دنیا متفاوت میباشد بطوریکه در کشورهای پیشرفته این نسبت بین ۱۵ تا ۳۰٪ و در کشورهای جهان سوم بین ۵۰ تا ۶۰٪ میباشد در سنوات قبل تلاش گردیده این نسبت در ایران روند کاهشی داشته باشد زیرا تحمیل هزینههای سلامت به مردم باعث میگردد سالیانه تعداد زیادی از مردم به تله فقر سقوط نمایند اهمیت این موضوع باعث گردیده ماده ۹۰ قانون برنامه چهارم توسعه در این ارتباط به شرح ذیل به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد : به منظور ارتقای عدالت توزیعی در دسترسی عادلانه مردم به خدمات بهداشتی درمانی و درجهت کاهش سهم خانوارهای کم درآمد و آسیب پذیر از هزینههای بهداشتی درمانی آنها، توزیع منابع وامکانات بهداشتی و درمانی باید به نحوی صورت گیرد که شاخص مشارکت عادلانه مالی مردم به نود درصد (۹۰٪) ارتقا یابد و سهم مردم از هزینههای سلامت حداکثر از سی درصد (۳۰ ٪) افزایش نیابد و میزان خانوارهای آسیب پذیر از هزنیههای غیر قابل تحمل سلامت به یک درصد (۱٪) کاهش یابد. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مکلف است با مشارکت سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، آیین نامه چگونگی متعادل نمودن سهم مردم در تامین منابع بهداشت و درمان برای تحقق اهداف مذکور را ظرف مدت شش ماه پس از تصویب این قانون تهیه و برای تصویب به هیئت وزیران ارائه نماید. لذا جهت دهی به استفاده صحیح از منابع مالی و بهره وری حداکثر از منابع موجود و چلوگیری از اتلاف منابع ضرورتی است اجتناب ناپذیر. سیستم معاونت بهداشت عمومی (Public Health Assistance) تقریباً ۵۵ درصد جمعیت با این سیستم اداره میگردید. مخصوص کشورهای جهان سوم بود که در هر زمانی حالت انتزاعی مخصوصی به خود میگرفتند. در این سیستم مدیریت بر اساس تمرکز بوده، یعنی مسائل بهداشتی از بالا یعنی از مراکز به سازمانهای کوچک و شهرستانها جاری میشد. یعنی بودجه مدیریت از مرکز به استانها، شهرستانها و بخشها و روستاها جریان پیدا میکرد. منتها این تصمیمگیری با خصوصیات اقتصادی و فرهنگی هماهنگ نبوده، در نتیجه، نتیجه مثبت گرفته نمیشود و از طرف دیگر، . یکی از عیبهای سیستم، عدم پوشش منابع بهداشتی و اداری در سراسر کشور است. سلامت و دولت و مردم هنری سیگارسیت (۱۹۴۲) به بهداشت عمومی به روش آلمانی اشاره دارد که ساختار پلیس نباید مانند روش انگلیسی با خشونت باشد بلکه با آموزش و تبادل نظر باشدو بدین دلیل, علت ابتذال آنرا, در قرن ۱۲ میداند.جرج رسون (۱۹۵۰اهمیت بهداشت عمومی و پلیس پزشکی را, از همان انعکاسی میداند که از جامعه و متن تاریخ به ما میرسد و نقش و ساختار آنرا در ارتباط با سیاست حزبی و اقتصاد میداند که باید بصورتیک تمرکز قارهای و مستبدانه اداره شود تا لیبرال.هرچند که قانون مسکن سازی در قرن ۱۸-۱۹ و باعث کاهش رنجش شد و عملیات بهداشتی و ساختار عملی آن در قالب تشخیص بازرسی انجام میشدهاست. چون فقر اقتصادی و بیکاری مزمن در کشورهای در حال توسعه وجود دارد، بدان جهت همه مردم قدرت پرداخت حق تامین سلامتی یا بیمه را نداشته و تنها کارگران و کارمندان با پرداخت حق بیمه از خدمات بیمه استفاده میکنند و آن هم در عمل با اشکال روبرو میشوند، زیرا بیمه کننده دولت بوده وبیمه شوندگان نیز از خدمات بیمه ناراضی هستند، لذا راه چاره دیگری باید اندیشید.. سیستم شبکه (خدمات بهداشتی اولیه و شبکههای بهداشتی) به علت پیشرفت سریع و تخصصی شدن علم پزشکی وبهداشت، امکان دسترسی به خدمات درمانی برای عموم مشکل است. بخصوص در کشورهای در حال توسعه، با پیشرفت علم پزشکی، در ترفیع سلامتی مردم تفاوتی بوجود نیامدهاست و هنوز در کشورهای در حال توسعه مردم از سو تغذیه، افزایش جمعیت، بیماریهای عفونی و عدم دسترسی به آب تصفیه شده در رنج هستند. برای همین باید ارکان و شرایط خاصی تعیین شود که عمده ارکان آن وجه اجتماعی، سیاسی و استراتژیک دارد و برای رسیدن به اهداف زیر تاکید میکند: همکاری و هماهنگی سایر بخشها اجتناب ناپذیر است، یعنی برای سلامتی تنها وزارت بهداشت درمان نمیتواند سلامتی مردم را تأمین کند. سایر نهادهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نیز باید برای ترفیع و تأمین سلامتی مردم همکاری نمایند. تعهد سیاسی دولتها در قبول مسئولیت مردم ضروری است. بهداشت و تأمین سلامتی، حق و وظیفه انفرادی و اجتماعی و حکومتی است. مشارکت مردم الزامی است. توزیع منصفانه در مورد منابع بهداشتی و مالی باید صورت گیرد. حداقل خدمات درمانی و بهداشتی و توانبخشی جامعیت یابد. حداقل خدمات بهداشتی اولیه حداقل خدمات بهداشتی اولیه شامل موارد زیر است: آموزش همگانی در زمینه بهداشت بهبود روش تغذیه تامین آب سالم و کافی و بهسازی ایمنی سازی علیه بیماریهای عفونی پیشگیری از بیماریهای شایع بومی در مان مناسب بیماریها و حوادث پیش بینی و تدارک داروهای اساسی ارائه خدمات بهداشتی مادر و کودک و تنظیم خانواده علاوه بر ۸ عامل فوق، باید عوامل روانی و کنترل عفونتهای تنفسی و اسهال کنترل شود. پلیس بهداشت میتواند در تمام این موارد به عنوان مکمل در وظایف وزارت بهداشت درمان, سازمان محیط زیست, علاوه بر بازرسی موردی و ضربتی (به صورت نامحسوس)، موظف به اخطار و برخورد قضایی با متخلفین بهداشت بخصوص در مدارس، رستورانها و اغذیهفروشیها...... و کارخانجات و مزارع وادارات....باشد. نمود تاثیرات پلیس بهداشت
- رفع مشکلات ناشی از زبالههای خطرناک در محیط زیست - روشهای برخورد با پس ماندههای شیمیائی - پیگیری دفن صحیح و سالم زباله در شهرها و روستاها - جلوگیری از آلوده شدن آبهای سطحی و زیر زمینی - ارزیابی خطرات در مناطق از مواد آلوده کنندهها - جلوگیری ازآلودگی احتمالی محیط با عوامل مخاطره آمیز سلامتی در آینده - کنترل آلوده کنندههای خطرناک در سطح زمین و اتمسفر - کاربرد و خرید و فروش و نگهداری غیر مجاز مواد شیمیائی آلوده کننده -پیگیری مواد غذائی از مواد اولیه,نگهداشت و توزیع سالم آنها – - رسیدگی به مواد افزودنیهای مجاز به مواد غذائی و خرید وفروش داروهای قاچاق و غیر مجاز و تقلبی، ایمنی دارو، مبارزه با فرآوردههای دارویی قاچاق - ارتقای امنیت اجتماعی دربرخورد با عوامل و استعمال کنندگان دخانیات در اماکن عمومی - ارتقای ایمنی و بهداشت حرفهای در تجهیزات کارخانجات طبق استانداردهای ایمنی محیط کار - بازرسی محیط کار جهت شناسائی عوامل زیان آور وامکانات استفاده از وسائل حفاظت فردی و کمکهای اولیه پزشکی و پرستاری - رسیدگی به بهداشت در مدارس, خانهٔ معلولین و مرکز نگهداری سالمندان ,هتلها, بیمارستانها و مطبها وداروخانهها وانبارها و مساجد و معابر و مغازهها..... - کنترل تعمیرات و اصلاحات در تغییر کاربری ساختمانها با اصول بهداشت - ارتقای سلامت کارکنان با وسائل و ابزار سالم و ایمن -جلوگیری از حوادث زیست محیطی در حمل ونقل مواد خطرناک, سمی و آتش زا با وسائط نقلیه - تامین حقوق مصرف کنندگان - پیگیری پلیس بهداشت مبنی بر خارج نمودن مشاغل مزاحم شهر - ایجاد تعامل بااداره دامپزشکی و مسؤولان جهاد کشاورزی پیرامون مسألهٔ کشتارگاه
- حل مشکلات بهداشت با کارشناسان و مسوولان پیرامون نحوهٔ مبارزه با حیوانات موذی
منابع و مرجع: ۱) تهران، خبرگزاری جمهوری اسلامی ۸۶/۰۸/۲۳ ۲) روزنامه کیهان ۱۹/۹/۱۳۸۵ صفحه ۱۱ 3) نگاهی به دست آوردهای دو سالهٔ شورای اسلامی شهر بوشهر و اهداف دومین دوره شورای اسلامی بوشهر Volume 9, Number 28 –