ابوبکر بن حسن

ابوبکر بن حسن (به عربی: ابوبکر بن حسن بن علی بن ابی طالب) پدرش حسن بن علی و مادرش اُم وَلَد است. وی در ۱۰ محرم در کربلا کشته شد. نام وی بنا به مشهور ابوبکر است، ولی برخی او را عبداللّه، یا عبداللّه الاکبر نیز نوشته‌اند. به اعتقاد برخی وی و قاسم بن حسن از یک مادر بودند.

به روایت برخی منابع، حسین بن علی دخترش سکینه را به ازدواج وی در آورد.

ابوبکر بن حسن
زادهٔ	عراق
درگذشت	عاشورای ۶۱ ه.ق کربلا، عراق
شناخته‌شده برای	حضور در نبرد کربلا
مخالف	بنی امیه

وی پس از برادرش قاسم بن حسن به میدان رفت. مقبره وی در مقبره دستجمعی شهدای هاشمیان در پایین حرم حسینی است. نام وی در زیارت ناحیه وارد گشته و آمده‌است: «السلام علی ابی بکر بن الحسن الولی، المرمی بالسهم الردی، لعن الله قاتله عبدالله بن عقبه الغنوی»

او در کربلا

ابوبکر همراه عمویش حسین بن علی از مدینه تا مکه و سپس به کربلا آمد و در روز عاشورا به میدان رفت و پس از نبردی دلاورانه با تیر عبداللّه عُقْبَهْ غَنَوی کشته شد. محمد باقر در حدیثی وی را عُقْبَه غَنَوی معرفی کرده‌است، ولی برخی قاتل او را حرملة بن کاهل اسدی دانسته‌اند.

بنابراین احتمال می‌رود، چنان که صاحب بحارالانوار اشاره کرده‌است عبداللّه بن عقبه و حرمله در به قتل رساندن وی شریک بوده باشند.

ابوالفرج اصفهانی مرگ ابوبکر بن حسن را پیش از مرگ قاسم بن حسن دانسته است. ولی برخی دیگر مرگش را پس از مرگ قاسم آورده‌اند.

گفتاوردها

مقصود شاعر نیز در شعر زیر همین ابوبکر بن حسن است:

وَ عِنْدَ غَنیٍّ قَطْرَةٌ مِنْ دِمائِنا وَ فِی اسدٍ اُخْری تُعَدُّ وَ تُذْکَرُ

در قبیله «غنی» قطره‌ای از خون ما هست [که باید انتقام بگیریم] و در قبیله «اسد» نیز خون دیگری از ما است که فراموش نمی‌کنیم.

در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه از وی چنین یاد شده‌است:

السَّلامُ عَلی أَبِی بَکْرِ بْنِ الْحَسَن بْنِ عَلیِّ الزَّکِیِّ الْوَلیِّ المَرْمِیِّ بالسَّهْمِ الرَّوِی لَعَنَ اللّه قاتِلَهُ عَبْدِاللّه‌ِ بْنِ عُقْبَةِ الغَنَوِیَّ.

درود بر ابوبکر فرزند [امام] حسن بن علی پاک، یاری‌کننده و تیر خورده با تیر کشنده، خدا قاتل او «عبداللّه بن عقبه غنوی» را لعنت کند.

منابع

• دانشنامه اعتقادی. تهران: معاونت پژوهشی و آموزشی سازمان تبلیغات اسلامی. ۱۳۸۸.

پیوند به بیرون

• معاونت پژوهشی و آموزشی سازمان تبلیغات اسلامی