1 live.

Jest mi na prawdę bardzo ciężko napisać ten post, bo działo się przez ten tydzień tyle, że nie sposób wszystko tu ująć. Postaram się jednak przybliżyć Wam moje przygotowania do pierwszego live.

Do Warszawy dotarłam już w niedzielę, aby spokojnie w poniedziałek z rana udać się na kręcenie wizytówek. Kręciliśmy je cały dzień, a co najlepsze Wy widzicie z nich jedynie 2 sekundy. Zaczęło się mało sympatycznie, bo kiedy zobaczyłam ubrania przeznaczone dla mnie na wizytówki, byłam wstrząśnięta. Nie dość, że były kompletnie nie w moim stylu, to jeszcze były gorsze od moich własnych. Zawsze myślałam, że skoro to telewizja to wszystko jest z najwyższej półki- niestety nie dla nas. Uniknęłam założenia jakiejś białej, przypominającej łabędzia sukienki i weszłam w fioletowe rurki i kurteczkę z gwiazdkami. Na całe szczęście miałam własne buty, więc nie było mi aż tak źle.
Nie myślcie, że jestem jakąś rozpieszczoną panienką- po prostu nie lubię, kiedy ktoś wciska mi coś na siłę i mówi, że to wygląda dobrze, a mi się to w ogóle nie podoba. Co by się nie działo, przebrać się nie dam.

                                źródło: Grzegorz Press | TVN

Po wyczerpującym dniu zdjęciowym pojechaliśmy do hotelu, a już następnego ranka szykowaliśmy się na konferencję prasową. Zostałam wytypowana do zaśpiewania piosenki, co nie bardzo było mi na rękę, gdyż mało spałam, a to jakoś wpływa na głos. Nie było jednak wcale tak źle. Dałam radę zaśpiewać bez większych nieczystości i załamań głosu. Na konferencji puszczali krótkie filmiki o każdym z uczestniku. Szczerze przyznam, że były dla mnie wzruszające, ale w niektórych momentach również zabawne. Po całym zamieszaniu zaczęło się jeszcze większe, czyli fotoreporterzy i wywiady. Udzieliłam chyba z 10, a nawet już nie pamiętam komu. To było bardzo dziwne, kiedy stawało się na ścianie i banda fotoreporterów robiła zdjęcia, a każdy chciał, żebym patrzyła w jego stronę. Na pewno była to duża nowość w moim życiu. Niemniej jednak było miło.

Następnie udaliśmy się na promocję do sklepu River Island, gdzie dostaliśmy bony na zakupy i szaleliśmy do wieczora, żeby je wykorzystać. Sama się sobie dziwię, ale udało mi się wszystko wykorzystać, a nawet i przekroczyć lekko kwotę. Prawdę mówiąc sama nigdy nie poszłabym tam na zakupy, ale skoro już musiałam je tam zrobić, to coś się dla mnie znalazło :D

W środę mieliśmy próby wokalne z trenerem, a po nich urządziliśmy małą imprezkę z okazji urodzin 2/3 The Chance :) Całe 21 osób siedziało w 2 osobowym pokoju. Był tort, śpiewanie, a nawet na deser zjawił się Czesław Mozil z bukietami róż dla solenizantek. Integrowaliśmy się tak do późnych godzin, a następny dzień znowu zaczynaliśmy od lekcji wokalu.

W piątek mieliśmy już próby w studio TransColor, gdzie kręcony był live ( http://xfactor.tvn.pl/wideo/1,1,3-2-1-live-zobacz-proby,137196.html). Na całe szczęście ubranie, które miałam przygotowane było spoko. Kiedy dobrze czułam się w swoim stroju, nie było już nic co mogło pójść nie tak. Tego samego dnia ćwiczyłam z tancerzami swój mini układ choreograficzny. Po próbach w studio udałam się do fryzjera i przystrzygłam swoje piórka.

W sobotę od samego rana mieliśmy próby w studio. Zahaczyłam jeszcze rano o Dzień Dobry TVN (byłam w relacji z prób). Później wszystko toczyło się już dokładnie tak jak to widzicie w tv. Nie ma żadnych oszustw, wszystko leci o dokładnym czasie. Kiedy jest się za kulisami to czas biegnie o wiele szybciej. Musimy być cały czas w gotowości do wyjścia (http://xfactor.tvn.pl/wideo/1,1,jest-dobrze-jest-niesamowicie-jest-ewelina-lisowska,138065.html). Nie miałam jakiejś wielkiej tremy przed występem, większy stres był podczas wyczytywania kto przeszedł. Nie da się ukryć, że przez ostatni tydzień bardzo się wszyscy razem zżyliśmy i tak na prawdę kto by nie odpadł to byłoby źle. Program jest jednak programem i musi toczyć się dalej. Gdy usłyszałam swoje nazwisko, z ulgą opuściłam scenę. Później udzieliłam kilka wywiadów ( http://www.youtube.com/watch?v=mXaZAjFEDNg), przypozowałam do zdjęć i mogłam przywitać się z moimi przyjaciółmi.
Warto dodać, że rozdałam jeszcze parę autografów i nie są to wcale rurki z kremem- szczególnie przy którymś z kolei :D