Edukira joan

Pepa Roma

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Pepa Roma

Bizitza
JaiotzaLleida (en) Itzuli, XX. mendea
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, argazkilaria eta eleberrigilea

Josefina Roma Balagueró, ezagunagoa Pepa Roma izenez (La Sentiu de Sió, Lleida, Katalunia, XX. mendea) lleidar kazetaria, argazkilaria eta eleberrigilea da.

1970eko hamarkadan, orduko irakurle espainiarrentzat ezezaguna zen Asiako kontinenteari buruzko erreportaje sorta bat argitaratzen hasi zen Espainiako hedabideetan.

Kazetaritzan lizentziatu ostean, prentsako berriemaile berezi gisa lan egiten du, eta elkarrizketak egin dizkie hainbat buruzagi politikori, besteak beste, Nelson Mandela, Carlos Menen eta Dalai Lama .

90eko hamarkadan hasi zuen bere ibilbidea literaturan, besteak beste, Mandala (Alfaguara argitaletxea) eta Indian Express (Planeta argitaletxea) liburuekin, Andaluziako Eleberri Saria eta Azorin Eleberri Saria lortutakoak, hurrenez hurren.[1]

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lleida probintziako La Sentiu de Sió udalerrian jaio zen eta handik Bartzelonara joan zen bizitzera, familia osoarekin, zazpi urte zituela. Gazte-gaztetatik bidaiatzeko zuen zaletasunak urte batzuk geroago nazioarteko kronika eta elkarrizketetan islatuko zituen ezagutzak eskaini dizkio.

Batxilergoa amaitu ostean, 1972ko abuztuan munduari bira ematea pentsatu zuen. 22 urterekin, Erresuma Batuan, Australian, Ameriketako Estatu Batuetan eta Indian bizi ostean, proiektu hori amaitu zuen, eta, aldi berean, bere burua prestatzen jarraitu zuen.[2]

1974an, Bartzelonara itzuli zenean, Bartzelonako Unibertsitate Autonomoan matrikulatu zen, eta Informazio Zientziak eta Filosofia eta Letrak ikasi zituen.[3]

Unibertsitatean egin zuen lehen ikasturtetik, La Vanguardia eta Tele/eXpres-en praktiketako ikasle lanetan hasi zen, eta Interview eta beste aldizkari batzuetan kolaborazioak egiten. Azken horretan, 1977an, Felipe Gonzálezek Ameriketako Estatu Batuetara egin zuen lehen bidaia kontatu zuen, Espainiako demokrazia estreinatu berriaren oposizioko buru gisa.[4]

80ko hamarkadaren hasieran, Kazetaritza tituluarekin, bere ibilbide bidaiari berrekin zion free-lance edo langile autonomo kazetari gisa jardunda. Mundu arabiarrean eta Turkian izan zuen interesa, eta hiru hilabetez ibili zen herrialde horretan. Garai horretan, erreportari gisa lan egiten zuen herrialde arabiarren artean zeuden Tunisia, Libia, Aljeria, Maroko, Irak, Egipto eta Jordania, eta erreportaje, kronika eta elkarrizketa ugari ekoitzi zituen.[5]

Garai hartakoak dira Interview aldizkarian argitaratutako Irakeko petrolio ministroarekin izandako elkarrizketak; Diario 16-n argitaratutako Hédi Nuira Tunisiako lehen ministro ohiarekin izandakoak; Interview-n argitaratutako Las mujeres soldado de Gadafi edo Jano-n argitaratutako Leptis Magna erreportajeak, besteak beste.[6][7]

Bartzelonan bizi izan zen berriro kazetari gisa, eta 1981ean El Periódico de Catalunya egunkariko erredakzioan sartu zen. Erreportajeak eta elkarrizketak egin zituen bertan, Felipe Gonzálezen jatorriari eta bizitzari buruzko seriea, esaterako. Hamarkada horretan, Televisión Españolarentzat, El Globo edo Diario 16 aldizkarirako ere lan egin zuen; bertan, Nelson Mandela (kartzelatik irten eta gutxira) eta Carlos Menen (kartzelatik irten eta gutxira) buruzagi politikoei egindako elkarrizketak argitaratu zituen.[8][9]

Kazetari gisa duen curriculumak hainbat erakundetan Komunikazio arduradun karguak izatera eraman du. 1990ean, Tele Expoko zuzendariorde izendatu zuten, TVEk, Canal Surrek eta Expo92k osatzen duten konpainiako zuzendariorde.

Hurrengo urtean, 1991n, Estatuko Justizia Idazkaritzako Komunikazio zuzendari izendatu zuten, eta kargu hori Felipe Gonzalezen azken gobernuan bete zuen 1993 eta 1996 artean. 2004 eta 2008 artean, Jose Luis Rodriguez Zapateroren lehen gobernuko Ingurumen Ministerioko Komunikazio zuzendaria izan zen.

Kazetaritzak irakaskuntzari ere ateak ireki zizkion. Bartzelonako Unibertsitate Autonomoko Bidaia eta Abenturen Kazetaritzako Masterrean eskolak ematen hasi zen.[10]

Idazle ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Literaturgile gisa egin duen ibilbidean, jakina, gaztetatik mundu osoan zehar egin dituen bidaiek eragin handia izan dute.

1989an sartu zen lehen aldiz literaturan, Adiós Istambul kontakizun laburrarekin, XIII. Antonio Machado Sarian accesita jaso zuena. Handik urtebetera Como desaparecer sin ser visto (Exedra argitaletxea) eleberri laburra argitaratu zuen.

Bere lanaren aintzatespenak 90eko hamarkadaren amaieran heldu ziren. 1997an Andaluziako Eleberri Saria lortu zuen Alfaguarak urte berean argitaratutako Mandala eleberriarekin. 2011n Azorin Eleberri Saria irabazi zuen Indian Express lanarekin, Planetak argitaratua.

2017ko apirilean Una familia imperfecta argitaratu zuen Espasa argitaletxeak, eta 2019ko apirilean katalanera itzuli zuen Pagés argitaletxeak.[11][12]

Kazetaritza eta literatura uztartuz, saiakera lan asko ere sortu ditu. Bere ez-fikziozko liburuen artean, Jaque a la globalización. Como se crean los nuevos movimientos sociales y alternativos nabarmentzen da, Grijalbo Argitaletxeak 2001ean argitaratua, Mexikon eta Hispanoamerikako beste herrialde batzuetan gehien saldutako liburuen lehen postuetan egon zena; La trastienda del escritor. Una vocación y un oficio, Espasa Hoy (Grupo Planeta) argitaletxeak argitaratua; De profesión, periodista (Anaya argitaletxea); edo Hablan Ellos, maskulinitateari buruzko ikerketa bat, Plaza&Janesek 1998an argitaratua, salduenen zerrendan ere egon zena.

Literatura-lana

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleberria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Cómo desaparecer sin ser visto, Exadra, 1990.
  • Mandala, Alfaguara, 1997. Andalucía eleberri saria.
  • Indian express, Planeta, 2011. Azorín eleberri saria.
  • La familia imperfecta, Espasa, 2017. Pagés 2019

Saiakera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Hablan ellos, Plaza & Janés, 1998.
  • De profesión periodista, Anaya, 2000.
  • Jaque a la globalización, Grijalbo, 2001.
  • La trastienda del escritor, Espasa, 2003.

Kontakizun laburrak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Adiós Estambul. Akzesita Narrazio Laburren Antonio Machado Sariaren XIII. La Voz del Centurión y otros relatos bildumaren barruan. 1989.
  • La mujer varada, El Mundo. (2011ko abuztua)
  • El Mandat de la mare. Escata de Drac. Relats de Sant Jordi. Lleidako Udala. 2021

Edizioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Modelos de Mujer. Plaza & Janés, 2000 argitaratutako liburu-bildumaren zuzendaria.
  • Ser hombre (Edizioaren koordinatzailea), Temas de Hoy, 2001.

Antologiak eta lan kolektiboak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Mujer y globalización: la revolución silenciada. La feminización de la cultura liburuaren barruan, Salamanca 2002 Europako Kultur Hiria, 2002.
  • La duda y sus tormentos. Viajar, sentir y pensar liburuaren barruan, UOC, 2014.
  • Escrito en el cielo, Alfaguara, 2017.

Haurrak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • La increíble historia de Nacho, Lucía, Bubu… y el elfo que no quería ser grande, Mauricio Garrigou Fundazioa, 2013.

Sariak eta aintzatespenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1989: Akzesita Antonio Machado Narrazio Laburren XIII. Saria, Adiós Istambul lanarekin.
  • 1987: Andaluziako Eleberri Saria, Mandala lanagatik.
  • 2011: Azorin Eleberri Saria, Indian Express lanarengatik.[1]
  • 2018: Bartzelonako Unibertsitate Autonomoko Itaka Saria.[13]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b «La periodista Pepa Roma, premio Azorín con su novela 'Indian Express' | Valencia | elmundo.es» www.elmundo.es.
  2. ↑ Biografía | Pepa Roma. .
  3. ↑ Entrevista a Pepa Roma. .
  4. ↑ SomosPeriodismo. (2020-04-23). «Pepa Roma: “Leer es una terapia contra la obsesión”» #SomosPeriodismo.
  5. ↑ «Asociación Colegial de escritores de Cataluña» www.acec-web.org.
  6. ↑ Libia, todo por Gadaffi. DIARIO 16 | Pepa Roma. .
  7. ↑ PAÍS, Ediciones EL. «Artículos escritos por Pepa Roma» El País.
  8. ↑ Roma, Pepa. (2013-06-10). «El Mandela que conocí cuando salió de la prisión en 1990» elperiodico.
  9. ↑ Marie Claire. 5 entrevistadoras cara a cara con los lideres del mundo | Pepa Roma. .
  10. ↑ Pepa Roma como docente en la Universidad Autónoma de Barcelona. .
  11. ↑ Pepa Roma | Obra literaria y periodística, reseñas, entrevistas, conferencias y cursos, fotografías (galerías fotográficas) y vídeos de la escritora Pepa Roma. .
  12. ↑ Hevia, Elena. (2019-06-05). «'Una familia imperfecta' de Pepa Roma, ahora en catalán» elperiodico.
  13. ↑ Pepa Roma, Premio Ítaca 2018. 8 de noviembre de 2018.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Pepa_Roma&oldid=9921480"(e)tik eskuratuta