Lankide:Ainhoa Muñoz/Proba orria

Transhumanismoa

Transhumanismoaren ikurra

Transhumanismoa nazioarteko mugimendu kultural eta intelektual bat da zeinek helburu moduan duen giza gaitasun fisiko zein psikologiko edo intelektualak eraldatzea eta hobetzea teknologiaren bidez. Pentsalari transhumanistak  giza gaitasunak gaindi ditzaketen teknologia berrien alde onak eta arriskuak aztertzen dituzte, era berean, teknologia horiek garatzerako orduan erabili beharreko teknoetika ere. Hauek uste dute gizakia gai dela gaitasun handiko izaki bihurtzeko, “postgizaki” deituko litzatekeena.

Eboluzioa transhumanismoaren arabera

Tranhumanismo terminoaren esanahi garaikidea, futurologiako lehen irakasleetako batek, Fereidoun M. Esfandiaryk, sortu zuen 1960. urtearen inguruan, "Gizakiaren kontzeptu berrien" inguruan pentsatu zuenak, "Gizakiz haraindiko" teknologia, bizimodu eta mundu ikuspegi trantsizionalak hartzen dituzten pertsonak identifikatzen hasi zenean. Hipotesi hau Max More filosofo amerikarraren lanetan oinarritu zen, filosofia futurista bat izan zen 1990. Hamarkadarako eta ordutik, nazioarteko mugimendu transhumanista  deitzen den talde intelektual hazten ari da.Transhumanismoa Francis Fukuyamak "munduko ideiarik arriskutsuena" bezala deskribatu du, Ronald Baileyk, berriz, "Gizateriaren asmo ausart, irudimentsu eta idealenak pertsonifikatzen dituen mugimendua" dela dio. Autore batzuen ustez, gizateria transhumanoa izango litzateke jada, azken mendeetako aurrerapen medikoek nabarmen aldatu dutelako gure espeziea. Hala ere, ez litzateke modu kontzientean eta, beraz, transhumanista izango.

Historia

Nick Bostrom-en arabera, mota honetako bulkada transzendentalistak Gilgameshen epikako hilezkortasunaren bilaketatik behintzat adierazi dira, baita gaztetasunaren iturriaren misio historikoetan ere, bizitzaren elixir-a eta zahartzea eta heriotza gainditu nahi izateko beste ahalegin batzuk.

Eztabaida dago Friedrich Nietzscheren filosofia transhumanismoaren eragintzat har daitekeen, "Übermensch"-a (supergizakia) goratu arren, eraldaketa teknologikoaren ordez autoeguneratzean duen enfasiagatik.

Kosmismo errusiarrak oihartzuna izan du transhumanismoan. Era horretan, Nikolai Fyodorovich Fyodorov filosofo kosmista transhumanismoaren aitzindaria izan zen.

Lehen proposamen transhumanistak

Julian Huxley, T. H. Huxley biologoaren biloba, 1957an 'transhumanismo' terminoa sortu zuen lehenetarikoa izan zen.

Transhumanismoaren funtsezko ideiak 1923an planteatu zituen lehen aldiz J. B. S. Haldane genetista britainiarrak Dedalo e Ícaro: la ciencia y el futuro saiakeran, zeinak iragarri zuen giza biologian onura handiak zientzia aurreratuen aplikaziotik etorriko zirela. Bereziki, Eugenesiaren zientziaren garapenean interesatua zegoen bera, baita ektogenesian (bizitzaren sorrera eta iraunkortasuna giro artifizial batean), eta giza ezaugarriak hobetzeko genetikaren aplikazioan (osasuna eta adimena, esaterako) ere.

Bere artikuluak interes akademiko eta herrikoia piztu zuen. J. D. Bernalek, Cambridgeko Unibertsitateko kristalografo batek, El mundo, la carne y el diablo idatzi zuen 1929an, non espazioaren kolonizazio ikuspegiei eta giza gorputzaren eta adimenaren aldaketa erradikalei buruzko espekulazioa egiten duen.

Julian Huxley biologoa, oro har, "Transhumanismoaren" sortzailetzat hartzen da, eta termino hori 1957an idatzitako artikulu batean agertzen da:

Orain arte giza bizitza, oro har, Hobbesek deskribatu zuen bezala izan da, "Desatsegina, basatia eta laburra"; gizaki gehien-gehienak (oraindik gazte hil ez badira) miseriarekin kaltetuak izan dira... justifikazio osoz euts diezaiokegu posibilitate lur horiek existitzen direlako usteari, eta gure existentziaren egungo muga eta frustrazio miserableak neurri handi batean neurriz gainekoak izan litezkeela... Giza espezieak, nahi izanez gero, bere burua gaindi dezake - Eta ez noizean behin bakarrik - Gizabanako bat hemen modu batean, ez beste modu batean, baizik eta bere osotasunean, humanitate gisa.

Definizio hori ez dator bat, funtsean ez bada ere, 1980ko hamarkadatik hona izan duen erabilera komun bakarrarekin. Pentsalari hauek planteatutako ideiak 1960ko hamarkadako zientzia fikzioan esploratu ziren, nabarmenki  Stanley Kubricken 2001: Una odisea del espacio, Arthur C. Clarkeren El centinela kontakizunean oinarrituta dagoena, non artefaktu alienigena batek bere eramaileari botere transzendental bat ematen dion.

Adimen artifiziala eta berezitasun teknologikoa

Marvin Minsky zientzialari informatikoak gizakiaren eta adimen artifizialaren arteko harremanei buruz idatzi zuen 1960ko hamarkadan. Hurrengo hamarkadetan, eremu honek eragin handiko pentsalariak sortzen jarraitu zuen, Hans Moravec eta Raymond Kurzweil kasu, eremu teknikoaren eta espekulazio futuristen eta transhumanisten artean ibili zena. 1972an Robert Ettingerrek "transhumanitate" kontzeptuan ekarpenak egin zituen Man into Superman liburuan.

Transhumanismoaren hazkundea

Lehen transhumanista deiturikoak 1980. urtearen hasieran bildu ziren formalki Los Angelesko Kaliforniako Unibertsitatean, pentsamendu transhumanistaren gune nagusi bihurtu zena. Han, FM-2030ek eskolak eman zituen bere ideia futuristei buruz. Natasha Vita-Morek Breaking Away aurkeztu zuen EZTVren lokalean, transhumanista eta beste futurista batzuekin batera. 1980ko film esperimentala da, muga biologikoen suntsiketaz diharduena, lurreko grabitatearekin konparatuz. 1982an, Vita-Morek Transhumanist Arts Statement idatzi zuen, eta sei urte geroago TransCentury Update kable bidezko telebista saioa ekoitzi zuen transhumanitateari buruz, ehun mila ikusle baino gehiago izatera iritsi zen programa.

1986an, Eric Drexlerrek Engines of Creation: The Coming Era of Nanotechnology argitaratu zuen, nanoteknologiaren eta mihiztatzaile molekularren aukerak eztabaidatzen zituena, eta Foresight Institutua sortu zuen. Bestalde, Alcor Life Extension Foundationeko bulegoak, ikerketara eta kreonika sustatzera bideratutako irabazi-asmorik gabeko lehen erakundearen egoitza, futuristentzako garrantzizko gune bihurtu ziren. 1988an, ziberkulturaren goraldian, Max More filosofoak Extropiano Institutua sortu zuen, eta, 1990ean, Principles of Extropy-en forma hartu zuen doktrina formal transhumanista baten arduradun nagusia izan zen. 1990ean transhumanismo modernoaren oinarriak ezarri zituen definizio berri bat emanez:

Transhumanismoa filosofia-mota bat da, giza ondorengo egoera baterantz gidatu nahi gaituena. Transhumanismoak humanismoaren elementu asko partekatzen ditu, besteak beste, arrazoiarekiko eta zientziarekiko errespetua, aurrerapenarekiko konpromisoa eta giza existentziaren (edo transhumanismoaren) balorazioa bizitza honetan. […] Transhumanismoa humanismotik desberdina da naturan gertatzen diren muturreko aldaketak eta hainbat zientzia eta teknologiatatik lortzen diren gure bizitzako aukerak aintzatestean eta aurreratzean […].

1998an Nick Bostrom eta David Pearce filosofoek World Transhumanist Association (WTA) sortu zuten, transhumanismoa ikerketa zientifiko eta politikoaren objektu legitimotzat hartzearen alde lan egiten duen gobernuz kanpoko nazioarteko erakundea. 1999an, WTAk Deklarazio Transhumanista idatzi eta onartu zuen. The Transhumanist FAQ, WTAk prestatua, transhumanismoaren bi definizio formal eman zituen:

1: Giza izaera funtsean arrazoi aplikatuaren bidez hobetzeko aukera eta desiragarritasuna adierazten duen mugimendu intelektual eta kulturala, bereziki zahartzea ezabatzeko eta gaitasun intelektual, fisiko eta psikologikoak neurri handi batean hobetzeko teknologiak garatuz eta eskuragarri jarriz. 2: Oinarrizko giza mugak gainditzea ahalbidetuko diguten teknologien adarrak, promesak eta arrisku potentzialak aztertzea, eta teknologia horiek garatzen eta erabiltzen parte hartzen duten gai etikoei buruzko ikerketa erlazionatua.

Anders Sandbergek, akademiko eta transhumanista ospetsuak, antzeko hainbat definizio bildu ditu. "Transhumanismo" hitza, sarri, "Giza hobekuntza" hitzaren sinonimo bezala erabiltzen da.  Interpretazio baten arabera, transhumanismoa posthumanismoa bezala ezagutzen den humanismoaren kritika posthumanistaren menpe dago, eta transhumanista guztiak zentzu honetan posthumanistak izan daitezkeen arren, ez da esan, ezta esan behar ere, poshumanista guztiak transhumanistak direnik.

Extropiano Institutuarekin alderatuta, WTAko kideen ustez, gizartean izan duen eragin teknologikoaren ondorioz, beharrezkoa da gizarte-gaiei eta alderdi teknikoei arreta bera ematea. Bereziki kezkatzekoa da gizarte-klase eta eskualdeetako klase guztiek giza hobekuntzarako teknologiak berdintasunez erabili ahal izatea. 2006an, liberalismo libertarioaren eta goranzko ezker liberalaren arteko mugimendu transhumanistaren barruko borroka politikoa eman zen. 2006an, Institutu Extropianoko zuzendaritza kontseiluak erakundearen operazioak geldiarazi zituen eta bere misioa "funtsean osatua" zegoela adierazi zuten. Honek World Transhumanist Association utzi zuen mugimendu transhumanistaren erreferente nagusi bezala.

Humanity Plus edo Asociación Transhumanista Mundial irabazi-asmorik gabeko erakundea da, eta nanoteknologian, ingeniaritza genetikoan eta zibernetikan oinarritutako teknologien bidez giza gaitasunak errotik hobetzeko aukeren eztabaida sustatzeko lan egiten du. Jatorriz Nick Bostrom eta David Pearcek sortu zuten 1998an.

Manifestu transhumanista

Lehen adierazpen transhumanista FM-2030ek egin zuen 1978an Upwingers Manifestuan, etorkizunari buruzko ikuspegi baikor gisa eta ezkerrak eta eskuinak etorkizun positibo batean beharrezko aldaketak egingo ez zituztela dioen ideia politikoaren erreferentzia gisa.

Lehen adierazpen transhumanista FM-2030ek egin zuen 1978an Upwingers Manifestuan, etorkizunari buruzko ikuspegi baikor gisa eta ezkerrak eta eskuinak etorkizun positibo batean beharrezko aldaketak egingo ez zituztela dioen ideia politikoaren erreferentzia gisa.

1990ean, transhumanista libertarioentzako kode formalago eta zehatzago batek Extropiaren Printzipio Transhumanisten forma hartu zuen, estropismoa transhumanismoaren eta neoliberalismoaren sintesi bat delarik. Eta azkenik, 1999an, Munduko Elkarte Transhumanistak, bere kideak demokrazia liberalaren bertuteez erabat konbentzituta dauden zentristak izanik, Deklarazio Transhumanista idatzi eta onartu zuen:

1.      Etorkizunean, gizateria erabat aldatuko da teknologiaren eraginez. Giza izaera birdiseinatzeko bideragarritasuna aurreikusten dugu, besteak beste, honako parametro hauek barne hartuta: zahartzearen saihestezina, giza intelektoen eta artifizialen mugak, psikologia desiraezina, sufrimendua eta Lur planetaren gure konfinamendua.

2.      Ikerketa sistematikoa etorkizuneko garapen horiek eta epe luzera izango dituzten ondorioak ulertzera bideratu behar da.

3.      Transhumanistok uste dugu, oro har, harkorrak izanik eta teknologia berriak onartuta, aukera handiagoa izango dugula horiek gure onurarako erabiltzeko, kondenatzen edo debekatzen saiatuz gero baino.

4.      Transhumanistek teknologia beren gaitasun mental eta fisikoak zabaltzeko eta beren bizitzaren gaineko kontrola hobetzeko erabili nahi dutenen eskubide morala defendatzen dute. Hazkunde pertsonala bilatzen dugu, gure egungo muga biologikoetatik haratago.

5.      Etorkizunari begira, derrigorrezkoa da aurrerapen teknologiko dramatiko baten aukera kontuan hartzea. Tragikoa litzateke balizko onurak gauzatuko ez balira justifikatu gabeko teknofobiaren eta beharrezkoak ez diren debekuen ondorioz. Bestalde, tragikoa litzateke, halaber, teknologia aurreratuek eragindako hondamendi edo gerra baten ondorioz bizitza adimenduna iraungitzea.

6.      Foroak sortu behar ditugu, non jendeak arrazionalki eztabaidatu ahal izango duen zer egin behar den, eta ordena sozial bat, non erabaki serioak gauzatu ahal izango diren.

7.      Transhumanismoak kontzientzia ororen ongizatea defendatzen du (dela intsektu artifizialetan, gizakiengan, gizakiak ez diren animaliengan, dela estralurtar espezie posibleengan) eta humanismo laiko modernoaren printzipio asko hartzen ditu bere baitan. Transhumanismoak ez du zehaztutako talde edo plataforma politikorik babesten.

Teoria

Eztabaida kontua da transhumanismoa "posthumanismoaren" adar bat ote den, eta nola posthumanismoa kontzeptualizatu behar den transhumanismoarekin lotuta. Azken honek, sarri, posthumanismoaren aldaera edo forma aktibista bati erreferentzia egiten dio, kontserbadurismo, kristautasun, eta progresismo kritikengatik. Transhumanismoaren eta posthumanismoaren ezaugarri filosofiko komun bat espezie adimendun berri baten etorkizuneko ikuspegia da, zeinetarantz gizateriak eboluzionatu egingo duen, gizateria osatuz edo hura ordeztuz. Transhumanismoak perspektiba ebolutiboa nabarmentzen du, batzuetan animalia-espezie oso adimentsu baten sorrera hobekuntza kognitiboen bidez (goratze biologikoa) barne hartuz, baina eboluzioaren azken helburua "etorkizun posthumano" bat da.

Hala ere, adimen artifiziala sortzearen ideiak, adibidez, Hans Moravec robotikako ikertzaileak proposatutakoak, transhumanismoan eragina izan du. Moravec-en ideiak eta transhumanismoa "posthumanismoaren" aldaera "konplize" edo "apokaliptiko" gisa ere karakterizatu dira, eta "posthumanismo kulturalarekin" kontrastatu dira humanitateetan eta artean. Transhumanistak humanismoaren eta Ilustrazioaren jarraipen gisa autodefinitzen dira.

Humanista sekular batzuek transhumanismoa librepentsamenduaren ondorengo humanistatzat hartzen dute eta transhumanistak korronte humanistatik desberdinak direla argudiatzen dute, giza arazoak konpontzeko ikuspegi teknologikoetan eta heriotzaren moraltasunaren gaian ikuspegi espezifikoa dutelako. Beste aurrerakoi batzuek argudiatu duten arren posthumanismoa, bai bere forma filosofikoan edo aktibistan, justizia sozialari buruzko kezketatik, erakundeen erreformatik eta Ilustrazioaren beste kezka batzuetatik nartzisismorantz urruntzearen baliokidea da, perfekzionismoaren bila giza gorputzak duen garrantziaren bitartez. Ikuspuntu horretan, transhumanismoa humanismoaren, Ilustrazioaren eta politika aurrerakoiaren jomugak alde batera uztea da.

Ikuspuntu horretan, transhumanismoa humanismoaren, Ilustrazioaren eta politika aurrerakoiaren jomugak alde batera uztea da.

Helburuak

Transhumanismoaren aldeko teoriko eta jarraitzaile askok mundu osoan pobrezia, gaixotasunak, ezintasunak eta malnutrizioa murrizteko arrazoia, zientzia eta teknologia aplikatzea bilatzen duten arren, transhumanismoa bere ikuspegi partikularrean bereizten da giza gorputzak modu indibidualean hobetzeko teknologien aplikazioan. Transhumanista askok aktiboki baloratzen dute etorkizuneko teknologiek eta gizarte-sistema berritzaileek bizitza ororen kalitatea hobetzeko duten ahalmena, eta, aldi berean, sortzetiko gaixotasunak ezabatuz sistema politiko eta legezko demokratikoetan finkatutako berdintasuna gauzatzen saiatzen dira.

Filosofo transhumanistek argudiatzen dutenez, giza izaera hobetzen eta hobetzen saiatzeko agindu etiko perfekzionista ez ezik, gizateriarentzat posible eta desiragarria ere bada giza osteko existentziaren fase batean sartzea, non gizakiek beren etorkizuna prozesu ebolutibo gisa kontrolatuko duten. Fase horretan, bilakaera naturala nahita egindako aldaketak ordezkatuko luke.

Zenbait teorikok, Raymond Kurzweilek kasu, berrikuntza teknologikoaren erritmoa bizkortzen ari dela uste dute, eta datozen 50 urteetan aurrerapen teknologiko erradikalak ez ezik, berezitasun teknologiko bat ere gerta daitekeela, funtsean gizakien izaera alda dezakeena. Aldaketa teknologiko masibo hori oro har aurreikusten duten transhumanistek diote desiragarria dela. Hala ere, batzuek aldaketa teknologiko oso azkarraren balizko arriskuekin ere badute zerikusia, eta aukerak proposatzen dituzte teknologia aurreratua modu arduratsuan erabiltzen dela ziurtatzeko. Adibidez, Bostromek asko idatzi du gizadiaren etorkizuneko ongizaterako arrisku existentzialari buruz, sortzen ari diren teknologiek sor ditzaketen arriskuak barne.

Pertsona askok transhumanista guztiak hilezkortasunerako ahalegintzen direla uste badute ere, hori ez da nahitaez egia. Hank Pellissierrek, Institute for Ethics and Emerging Technologies (2011-2012) erakundeko zuzendari nagusiak, orain Kris Notarok (2012-) maneiatua, inkesta transhumanistak egin zituen, eta 818 inkestatutatik,% 23.8k ez zuten hilezkortasuna nahi. Arrazoietako batzuk aspergarria izango zela zioten, Lurraren superpopulazioa, eta "beste bizitzara joan nahi zutela."

Etika

Transhumanistak diziplina arteko ikuspegietan sartzen dira muga biologikoak gainditzeko aukerak ulertu eta ebaluatzeko, futurologiara eta etikaren hainbat arlotara joz. Sistema naturalen babestean balio morala jartzen duten filosofo, gizarte-kritikari eta aktibista askok ez bezala, transhumanistek "naturala" denaren kontzeptu espezifikoa problematiko gisa ikusten dute, eta hori oztopo bihurtzen da aurrerapenarentzat. Horrekin bat etorriz, defendatzaile transhumanista garrantzitsu askok transhumanismoaren kritikoak aipatzen dituzte eskuinean eta ezker politikoan, modu bateratuan, "Biokontserbadoreak" edo "bioludistak" bezala, azken terminoak XIX. mendeko anti-industrialistak aipatzen ditu, eskuzko giza langileen ordezkapenaren aurka zegoen mugimendu sozial bat izan zena.

Askok uste dute transhumanismoak giza hobekuntza bidegabea eragin dezakeela bizitzaren esparru askotan, bereziki arlo sozialean. Hori esteroideen erabilerarekin alderatu daiteke, non atleta batek kiroletan erabiltzen baditu, abantaila bat duen egiten ez dutenen aldean. Egoera bera gerta daiteke pertsonek inplante neuronal jakin batzuk dituztenean, eta horrek abantaila ematen dienean lantokian eta hezkuntza-alderdietan.

Korronteak      

Askotariko iritziak edo jarrerak daude pentsamendu transhumanistaren barruan. Pentsalari transhumanista nagusietako askok etengabe berrikusten eta garatzen ari diren ikuspuntuak dituzte. Transhumanismoaren korronte bereizgarri batzuk alfabetikoki identifikatu eta zerrendatzen dira hemen:

1-     Abolizionismoa, bizitza osoan nahigabeko sufrimendua ezabatzeko teknologia erabiltzeko betebehar batean oinarritutako ideologia etikoa.

2-     Extropianismoa, giza eboluzioaren printzipio proaktibo baten alde egiten duten printzipio multzo batek ezaugarritzen duen pentsamendu transhumanistaren eskola goiztiarra.

3-     Immortalismoa, bizitza erradikala eta hilezintasun teknologikoa luzatzea posible eta desiragarria dela dioen sinesmenean oinarritutako ideologia morala.

4-     Posgenerismoa, giza espeziean generoa nahita desagerraraztea bilatzen duen filosofia soziala, ugalketa lagundurako bioteknologia aurreratuaren eta teknologikoen aplikazioaren bidez.

5-     Postpolitizismoa, proposamen politiko transhumanista bat, Estatu Postdemokratiko bat zehazten duena, gizakiari bioteknologiak aplikatzeko eta haren gaitasunak indartzeko beharrezkoa den hobekuntza ekonomikoa ahalbidetuko duena. Lau teoria politiko klasikoak gainditzea planteatzen du askatasunean, ongizatean eta arrazoian oinarritutako berri batean.

6-     Singularitarianismoa, berezitasun teknologikoa posible delako ustean oinarritutako ideologia morala da, eta bere segurtasuna gauzatzeko eta bermatzeko ekintza deliberatua sustatzen dute.

7-     Teknizismoa, sistema filosofiko, sozioekonomiko eta politikoa, teknologian eta ezagutza teknikoan konfiantza nagusi izateari erreferentzia egiten diona, gizarte osoarentzako funtsezko faktore onuragarri gisa. Horrela, teknokrazia, ekologismoa eta eskasia osteko ekonomia sustatzen dira.

8-     Teknogaianismoa, teknologia berriek Lurreko ingurumena lehengoratzen lagun dezaketela dioen sinesmenean oinarritutako ideologia ekologikoa, eta ingurumen teknologia garatzeak ingurugiroen helburu garrantzitsua izan beharko lukeena.

9-     Transhumanismo demokratikoa, Demokrazia liberala, sozialdemokrazia, demokrazia erradikala eta transhumanismoa laburbiltzen dituen ideologia politikoa.62

10-  Transhumanismo libertarioa, libertarianismoa eta transhumanismoa laburbiltzen dituen ideologia politikoa.

Praktika

Transhumanista batzuek gorabidean diren teknologietatik hautemandako onuren ikuspegi abstraktu eta teorikoa hartzen badute ere, beste batzuek giza gorputza aldatzeko proposamen zehatzak eskaini dituzte, heredariak barne. Transhumanistak maiz giza nerbio sistema hobetzeko metodoei buruzkoak dira. Batzuek nerbio-sistema periferikoa aldatzea proposatzen duten arren, garuna pertsonaren izendatzaile komuntzat hartzen da eta, beraz, asmo transhumanisten helburu nagusia da.

Autohobekuntza eta gorputz-aldaketa proposatzen duten aldetik, transhumanistek errendimendu kognitiboa eta fisikoa ustez hobetzen duten teknologiak eta teknikak erabiltzeko joera dute, eta osasuna eta luzera hobetzeko diseinatutako errutinetan eta bizimoduetan parte hartzen dute. Bere adinaren arabera, transhumanista batzuek etorkizuneko teknologien onurak biltzeko biziko ez direlako kezka adierazten dute. Hala ere, askok interes handia dute bizitza hedatzeko estrategietan, bai eta krionikako ikerketaren finantzaketan ere, azken hau aukera bideragarria izan dadin, frogatu gabeko metodo bat izan ordez. Eskualdeko helburu transhumanistak eta globalak dituzten sareak eta komunitateak daude, laguntza eta eztabaida-foroak eta lankidetza-proiektuak emateko.

Tekonologia interesgarriak

Transhumanistek teknologia berrien sorrera eta nanoteknologia, bioteknologia, informazioaren teknologia eta zientzia kognitiboa bezalako teknologien konbergentzia babesten dute, baita etorkizuneko teknologia hipotetikoak ere, besteak beste, errealitate simulatua, adimen artifiziala, superadimena, transferentzia mentala, garuneko kontserbazio kimikoa eta krionikoa. Haiek uste dute gizakiek teknologia horiek erabil ditzaketela eta erabili behar dituztela supergizaki bihurtzeko, edo gizakiak baino gehiago.

Beraz, ezagutza-askatasuna, askatasun morfologikoa eta askatasun prosortzailea askatasun zibil gisa aitortzen eta/edo babesten laguntzea, partikularrei beren burua eta beren seme-alabak hobetzeko teknologiak erabiltzeko aukera bermatze aldera. Batzuek uste dute giza hobekuntzarako teknikek eta beste teknologia berri batzuek giza hobekuntza erradikalagoa erraztu dezaketela beranduenez. mendearen erdialdean. Kurzweil 'sen La singularidad está cerca liburuak, eta Michio Kakuren La física del futuro bi liburuak ere, giza hobekuntzarako hainbat teknologia sustatzen dituzte, eta teknologia horiek giza arrazan nola eragin dezaketen azaltzen dute.

Politika

Mugimendu orok bezala, bere jarrera ideologikoak ditu, alderdia eta horiek defendatzen dituena definitzen dutenak. Politika transhumanistari extrapolitika deitzen zaio, politika klasikotik edo biokontserbadoretik irtetea esan nahi duena, eta bere izena muga humanistak gainditzeko filosofia transhumanistaren saiakeratik jasotzen du. Estatuaren erreforma sustatzen duen praktika gisa aitortzen da, arazo sozialak konponduko dituen eta etorkizunean gizakiaren hobekuntza teknologikorako politikak ezartzea lortuko duen Estatu Postdemokratiko bat lortzeko. Irizpide politiko bakoitza definitzen duten hainbat adar ditu. Giza gorputza hobetzeko edo ez hobetzeko teknologia erabiltzeari ematen zaion lehentasunaren arabera adierazten dira, besteak beste, Estatuak ezarpen horren gainean nola jokatzen duen.

Extropianismoa

Mugimendua jarraituta, bere jarrera defendatzen duten printzipioak iritsi ziren. Hasieran, transhumanistak proakzio-printzipioarekin ezagutzen ziren, hau da, gainerakoen gainean ideia baten hazkundea sustatuz. Max Morek proposaturik, gizakiaren hobekuntzan oinarritu zuen bere filosofia, sentimendu anarko-kapitalista bat babestuz. Estropianismoak, etengabeko eraldaketa eta hazkuntza defendatzen du gogamenaren eta giza gorputzaren borondatez. Estropianismoak, edo arrotzaren filosofiak, etengabeko eraldaketa eta hazkuntza defendatzen du gogamenaren eta giza gorputzaren borondatez. Zientzia eta teknologia gizakiari mugarik gabe hazteko aukera emango diona dela deritzo, giza eboluzioaren eta aurrerapenaren idealekin lan eginez. Mugimendu politiko transhumanista zaharrena izateagatik aitortu zuten.

Transhumanismo liberala

Zoltan Istvanek gizarte zientifiko bat proiektatzen du, gerren amaiera eta transhumanitate berrien potentzialarekin bat datozen kirol praktiken sorrera . Mugimendu politiko internazionalista bat da, atzerriko partaidetza onartzen duena bere taldean. "Transhumanist Party" izan zen AEBko mugimenduaren jarrera liberala onartzera eraman zuen lehen alderdi politiko transhumanista; haren leloa da "Ameriketako politikaren lehen lerroan zientzia, osasuna eta teknologia jartzea". Defendatzen dituen balioen artean, askatasun morfologikoa sustatzea bilatzen du, hau da, bakoitzaren gorputzaren gaineko subiranotasun indibidualaren printzipioa sustatzea, denek beren buruaz erabakitzeko aukera izan dezaten, besteei minik egin gabe. Eskubide ororen gainetik askatasun indibidualaren garapena baieztatzen duen doktrina politikoa defendatzen du. Zientziarekin eta teknologiarekin lan egin ahal izateko proiektua ere ematen dute, giza ezintasun guztiak eta beharrezkoak ez diren sufrimendu guztiak desagerrarazteko.

Tekno-baikortasuna

Kurztweilek sustatuta, aurrerapen teknologikoaren aldeko pentsamendu bat da, Singularity Unviersity izeneko talde bat eratzea lortu duena, superadimen artifizial bat garatzeko asmoz. Ray Kurztweilen ekimenak teknologia "mundu hobea" eraikitzeko erabiltzeko gogoa nabarmentzen du.

Singularitatea izango da gure existentziaren eta pentsamendu biologikoaren eta gure teknologiaren arteko fusioaren gailurra, gizakia izaten jarraituko duen baina gure sustrai biologikoak gaindituko dituen mundu bat sortuz. Post-Singularitatean, ez da bereizketarik egongo gizakiaren eta makinaren artean edo errealitate fisikoaren eta birtualaren artean. Horrelako mundu batean gizatiarra izaten jarraituko duen zalantzarik gabe galdetzen bada, hauxe izango da erantzuna: gure espeziea da, berez, bere irismen fisiko eta mentala egungo mugetatik harago zabaldu nahi duena. Raymond Kurztweil

Transhumanismoa hedabideetan

Hedabideak eta zientzia fikzioa ez dira inoiz atzean geratzen mugimendu berri bat esploratzeko orduan. Teknologiak hobetutako gizakiaren pentsamendua, batzuentzat, aspirazio bat da, eta, beste batzuentzat, amesgaizto bat. Hainbat kasutan, mugimendua pertsona batek edo robot batek irudikatzen du, eta pertsona horiei laguntzeko eta laguntzeko prest dago. Beste batzuetan, gizarte distopiko bat bezala adierazten da, non etsai teknologiko batek gizakiak suntsiketa hutsaren azpitik jartzen dituen. Hala ere, badira bi jarrera ideologikoak irudikatzen dituzten lanak, eta, termino bera jorratu arren, transhumanismo desberdina erakusten dute.

Literatura

Jada 1984an, transhumanismoari buruzko posizio ideologiko oso indartsu bat nabarmendu zen William Gibsonek idatzitako Neuromante (1984) lanarekin. Neuromante cyberpunk generoari forma eman zion lehen eleberri handitzat hartzen da, ikuslea mikroprozesadoreek inbaditu eta informazioa lehengaia den etorkizun batean murgilduz.

Lan baten eta bestearen arteko bi urteko aldearekin, William Gibsonek Neuromanteren ondorengo bi liburuak kaleratu zituen, honela Sprawlen Trilogia osatuz. Conde Cero (1986) etorkizunean garatuko da, non pertsonak ziberespaziora bitarteko neuronalen bidez konektatzen diren eta gizarteak mundua menderatzen duten multinazionalak eta adimen artifizialak sarean dituen. Trilogiak bere azken liburua Mona Lisa Acelerada (1988)rekin lotzen du.

Gai transhumanistak zuzenean landu eta eztabaida piztu duten eleberri garrantzitsuenak hauek dira: Bruce Sterlingen Schismatrix (1985), Greg Bearren Blood Music (1985), Octavia Butlerren The Xenogenesis Trilogy (1987-1989); Iain Banksen La Cultura (1987-2000); Nancy Kressren Mendigos en España (1990-1994); Greg Eganen lan asko 90eko  hamarkadaren hasieratik, hala nola Ciudad permutación (1994) eta Diaspora (1997); Linda Nagataren The Bohr Maker (1995); Jacek Dukajen Extensa (2002) eta Jacek Dukajen Perfekcyjna niedoskona Dan Brown "Inferno" ren oraintsuko best sellerra (2013) kontingente transhumanista bat errealitate bihurtzen duen ikuspegi batean zentratutako epika bat da, superpopulazioaren arazoaren zuzenketa bere gain hartzen duena alterazio genetikoaren bidez, mugak eta paradigma soziologikoak gaindituz. Eleberriak azaltzen duenez, mugimendu transhumanista zientziaz lagundutako filosofia berrien errealitatea da, eta laster gutxitua izateari utziko dio. Natasha Vite-More bere The Transhumanist Reader: Classical and Contemporary Essays on the Science, Technology, and Philosophy of the Human Future (2013) lanagatik ere ezaguna da.

Zinema eta telebista

Ikus-entzunezko lanak berez kontuan hartuta, bi bitarteko garrantzitsu nabarmendu ditzakegu. Nahiz eta zinemak eta telebistak ez izan irismen bera eta ez izan gauza bera, hedabide batean sortutako lan asko egokitu egin ziren bestean funtzionatzeko.

Komunikabide horietako kasu ezagunenen artean, transhumanismoari buruzko hainbat jarrera ideologiko daude. Batetik, Yo, robot, pertsonak eta robotak jada elkarrekin bizi diren gizarte batean hasten da, baina gero makina bat krimen baten susmagarri nagusia da. Hala ere, ikusle askok uste dute balizko etorkizun baterako ikuspegia dela robotaren trebetasunak pertsonen gainetik lehenesteko lanean jarraitzen bada.

Mugimendu transhumanista esplizitu bat sortu aurreko hamarkadetan, elementu transhumanista sakabanatuak agertu ziren fikzio zientifikoko hainbat lanetan, hala nola A. E. van Vogten Slan (1940), Robert A. Heinleinen Lazarus Long (1941-87), Isaac Asimoven Yo, robot (1950).

Bideo-jokoak

Mugimendu transhumanista Bideo-jokoetara ere iritsi zen. Aipagarrienen artean Deus Ex (2000) eta Metal Gear (1987) sagak daude. Aipatutako lehen sagak gizarte futurista bat erretratatzen du, zeinaren biztanleak inplanteak erabiltzen dituztenen artean banatuta baitaude beren ezaugarri fisiko eta intelektualak hobetzeko. Bigarrenak, zuzenean, erdi giza espezie bat planteatzen du, erdi makina. Beste proiektu batzuen artean Bioshock (2007), Crysis (2007), Half-Life (1999) eta System Shock 2 (1999) ere badaude.

Artea

Natasha Vita-Moreren lanaz gain, transhumanismoa ikusizko arteetan Carnal Art-ek irudikatu du, Orlan artista frantziarrak sortutako eskultura forma bat, gorputza bitarteko gisa eta kirurgia plastikoa metodo gisa erabiltzen dituena. Stelarc artista australiarraren lanak bere gorputzaren alterazioa du ardatz, protesi robotikoen eta ehun-ingeniaritzaren bidez. Beste artista batzuen lana transhumanismoaren loraldiarekin bat etorri zen, eta gorputzaren eraldaketarekin lotutako gaiak aztertu zituzten Marina Abramovitx artista serbiarrak eta Matthew Barney estatubatuarrak.

Eztabaida

Transhumanismoari egindako kritikek eta proposamenek bi forma nagusi dituzte: helburu transhumanisten egiatasuna zalantzan jartzen dutenak (kritika praktikoak); eta proposamen transhumanistak edo azpiko transhumanismoa sostengatzen duten printzipio moralak edo munduaren ikuspegia zalantzan jartzen dutenak (kritika etikoak, berez). Hala ere, bi korronte horiek batzartu eta gainjarri egiten dira batzuetan.

Kritikariek edo aurkariek askotan helburu transhumanistak humanismoaren edo giza balioen aurkako mehatxutzat hartzen dituzte. Batzuek giza izaera hobetzeko ikuspegi transhumanistaren defentsa irmoak gizarte-aldaketaren edo gizarte-arazoen arreta eta baliabideak desbidera ditzaketela argudiatzen dute, baina batzuetan desadostasun handiak daude inplikatutako printzipioen inguruan, gizadiari, giza izaerari eta asmo transhumanisten moraltasunari buruzko ikuspuntu dibergenteekin.

Programa transhumanistaren kritika ezagunenetako batzuk fikziozko eleberri eta filmei buruzkoak dira. Hauek, analisi filosofikoen ordez irudizko munduak aurkeztu arren, argumentu formalenetako batzuentzat ukitu harri bezala erabiltzen dira.

Bideragarritasuna

Max Dublin soziologoak Futurehype: The Tyranny of Prophecy liburuan ("etorkizunaren gehiegikeria: profeziaren tirania" bezala itzul daitekeena), aurrerapen teknologikoari buruz iraganeko hainbat iragarpen huts egiten ditu, eta iragarpen futurista modernoak ere desegokiak izango direla argudiatzen du. Transhumanismoan zientifismoa, fanatismoa eta nihilismoa bezala ikusten duena ere kritikatzen du, eta milurteko erlijioen eta teoria marxisten arteko paralelismo historikoak aurkitzen ditu.

2002ko Redesigning Humans: Our Inevitable Genetic Future liburuan ("gizakiak birdiseinatzen: gure etorkizun genetiko saihestezina"), Gregory Stock biofisikaria, mugimendu transhumanistarekiko bere begikotasunak gorabehera, eszeptiko ageri da gizateriaren cyborguizazio baten bideragarritasun teknikoari edo balizko ospeari buruz, Raymond Kurzwzek aurrez aipatu bezala. XXI. mendean zehar, gizaki asko sistema mekanikoetan sakonki integratuko direla uste du, baina biologikoak izaten jarraituko dute, eta formaren eta izaeraren aldaketa nagusiak ez dira cyberwaretik etorriko, genetika, metabolismoa eta biokimikaren manipulazio zuzenetik baizik.

Gehiegizko autokonfiantza

Lehenengo kategoria gizakiek beren burua Jainkoaren lekuan jartzearen ondorioz ustez desegokia den horretan oinarritzen da. Ikuspuntu hau, Batikanoaren 2002ko Komunioa eta erantzunkidetasuna: Jaungoikoaren irudira sortutako gizakiak deklaratzean oinarritzen da, non "gizakiak gizaki gisa duen identitate genetikoa aldatzea, izaki infrahumanoen ekoizpenaren bidez, erabat inmorala" dela adierazten den, horrek, "Gizakiak bere izaera biologikoa izateko eskubide osoa" duela suposatuko lukeelako. Aldi berean, supergizaki baten edo espiritualki nagusi den izaki baten sorrera "pentsaezintzat" jotzen dute, benetako perfekzioa erlijio-esperientziatik bakarrik etor daitekeelako. Hainbat eliza eta izendapenetako teologo kristauek eta aktibista laikoek transhumanismoaren antzeko objekzioak adierazi dituzte, eta kristauek transhumanismoaren korronte erradikal batzuek agintzen dutena lortuko dutela baieztatzen dute, hala nola bizitza amaigabearen hedapena edo sufrimenduaren abolizioa. Ikuspuntu horretan, transhumanismoa "zerua lurrean sortzen saiatzen diren mugimendu utopikoen lerro luzearen beste ordezkari bat baino ez da.

Beste kritika bat, nagusiki, genetikari buruzkoa da, Jeremy Rifkinek honela definitzen zuena: "Dauden organismoak modernizatzea eta beste organismo guztiz berri batzuk diseinatzea, haien jarduna hobetzeko asmoz", eta, zehazkiago, enbrioien giza aldaketa genetikoaren bidez helburu transhumanistak lortzeko saiakerak, "Diseinuzko haurtxoak" sortzeko.

Biokonplexutasunaren gaia azpimarratzen da, bai eta jatorri biologiko ebolutiboa duten produktuen garapena bideratzeko ahaleginen aurreikusezintasuna ere. Argudio hau, bereziki Stuart Newman biologoak egina, animaliengan ingeniaritza genetikoaren transferentzia nuklear zelular eta germinalak morfologiari eta enbrioien garapenari berez kalte egiten dioten akatsen aurrean oinarritzen da. Ondorioz, argudiatzen denagatik, arrisku onartezinak sortuko lituzke metodo horiek giza enbrioietan erabiltzeko. Esperimentuak egitea, bereziki garapen bidean dauden gizakiengan ondorio biologiko iraunkorrak dituztenak, gizakiengan ikerketa zuzentzen duten printzipio onartuen urraketa izango litzateke. Bestalde, espezie baten emaitza esperimentalen hobekuntzak direla eta, ezin dira automatikoki espezie berri batera transferitu esperimentaziorik egin gabe, garapenaren etapa goiztiarretan gizakien manipulazio genetikorantz inolako bide etikorik ez dagoela baieztatzen da.

Hala ere, ikuspuntu praktiko batetik, giza izaeraren ikerketari buruzko nazioarteko protokoloak ez dira legezko oztopo transhumanistek ingeniaritza genetikoaren bidez beren gaitasunak hobetzeko egiten dituzten ahaleginetarako. Kirsten Rabe Smolensky lege adituaren arabera, dauden legeek euren seme-alaben genoma hobetzea aukeratzen duten gurasoak babestuko lituzkete.

Helburu transhumanistak babesten dituzten pentsalari erlijiosoek, Ronald Cole-Turner eta Ted Peters teologoek kasu, lehen argudioa arbuiatzen dute, kosorkuntzaren doktrinak, aldiz, ingeniaritza genetikoa erabiltzera behartzen duela giza biologia hobetzeko.

Transhumanistek eta ingeniaritza genetikoaren aldeko beste batzuek ez dute erabat arbuiatzen bigarren argudioa, zalantza handia baitago gizakiengan ingeniaritza genetikoan egindako esperimentuen emaitzen inguruan. Hala ere, transhumanistek diote arriskurik handiena ingeniaritza genetikoa ez erabiltzean datzala, gaur egungo teknologiek ingurunea mehatxatzen dutelako eta gaizaki asko konpon daitezkeen arrazoiengatik hiltzen delako. Horrek esan nahi du giza hobekuntzarako teknologien onura potentzialek arrisku potentzialak gainditzen dituztela; beraz, inperatibo moralak, baten bat egonez gero, teknologia horiek ahal bezain laster erabiltzen hastea izango litzateke. Gainera, transhumanistek gehitzen dute "natura aldatzea" gizakiek milaka urtetan zehar onura tangibleekin egin duten zerbait dela. Kodifikatuta daude Bioinformatikako aurrerapen esponentzialek, Hughesen arabera, ingeniaritza genetikoak gizakiengan izan ditzakeen eraginak aurreratzea ahalbidetuko dute, aldez aurretik eredu birtual batean esperimentatuz. Bere aldetik, Gregory Stock osasun publikoko irakasleak kromosoma artifizialak dauden ingeniaritza genetikoko teknikak baino aukera seguruagotzat jotzen ditu.

Deshumanizazioa

Jeremy Rifkin ekintzaile biopolitikoak eta Stuart Newman biologoak onartu dute bioteknologiak organismoen identitatean aldaketa sakonak egiteko ahalmena duela. Hala ere, gizakiak genetikoki aldatzearen aurka daude, gizakiaren eta bere sorkuntzaren arteko muga desagertuko den beldurrez. Hala ere, gizakiak genetikoki aldatzearen aurka daude, gizakiaren eta bere sorkuntzaren arteko muga desagertuko den beldurrez. Keekok Leeve filosofoaren ustez, aldaketa hauek modernizazio azkar baten emaitza dira, non teknologia naturala artefaktual bihurtzeko erabili den.

Reason aldizkarian, Ronald Baileyk animaliei buruzko ikerketa alarmismoan erori izana leporatu die kritikari horiei, esperimentu horiek gizakiarenak bezalako adimena edo burmuina duten izaki azpikulturalak sortzera eramango dituztela agertzen dutenean. Baileyk ikerketa horien helburu bakarra aurrerapen medikoak lortzea dela azpimarratzen du.

Beste erantzun bat nortasunaren teorikoek ematen dute, transhumanistek, Isaac Asimov idazleak Frankensteingo konplexua deitu zuenaren tankerako antropomorfobia baten aurka egiten baitute. Bere ikuspegiaren arabera, edozein giza klon, animalia-klon aldatua edo adimen artifiziala, bere buruaz jabetzen dela frogatzen duena, errespetua, duintasuna eta herritartasun-eskubideak merezi dituen pertsonatzat hartuko litzateke. Ondorioz, argudiatzen dute arazoa ez legokeela ustezko munstroak sortzean, baizik eta faktore/higuinean eta izaki horiek munstro gisa epaitu eta tratatuko lituzkeen espezismoan.

Bibliografia

• Ballesteros, Jesús; Fernández Ruiz-Galvez, María Encarnación (2007). Bioteknologia eta posthumanismoa. Aranzadi argitaletxea. ISBN 978-84-8355-095-3.

• Osuna, Angel, Trascendental - Materiaren puzzlea. Malaga, 2018, 650 or. Autoargitaratua: deskarga en www.trascendental.org (eleberriak, garrantzi transhumanista duenak, berezitasunerako bidaia jasotzen du nanoteknologiaren bidez, eta horrek ekonomian, medikuntzan, politikan, erlijioetan...)

• Casas, Miquel, El fin del Homo sapiens: la naturaleza y el transhumanismo (Riccardo Camparen proologoa), 2017, Ápeiron. ISBN 978-84-16-99635-3.

• Cortina, Albert; Serra, Miquel-aingerua (arg.) Gizakiak ala giza ondokoak? Berezitasun teknologikoa eta giza hobekuntza, Fragmenta Editorial, Bartzelona, 2015, 258 or. ISBN 978-84-15518-14-3

• Damour, Franck, La tentation transhumaniste, éditions Salvator, Paris, 2015. ISBN 978-2706712111

• Beltza, Dalmacio, Gizon berriaren mitoa. Madril: topaketa, 2009.

• Postigo Solana, Elena: "Transumanesimo e postumano: Principi teorici e implicazioni bioetiche", in Rivista Internazionale di Deontologia e Bioetica (Medicina e Morale), 2: pp. 267-282, 2009. (Artikuluak erreferentzia bibliografiko ugari ditu. Ohar hori gehitu du egileak. Artikulua Oxfordeko Unibertsitatean egindako ikerketa-egonaldi baten ondoren egin zen, Nick Bostrom irakaslearekin harremanetan, transhumanismoaren adierazle eta teoriko handienetako bat, Future of Humanity Institute institutuko zuzendaria).