Anhidrido ftaliko
Anhidrido ftalikoa konposatu organikoa da anhidrido azidoen familiako C6H4(CO)2O formula duena. Solido zuria da. Industria kimikoan hagitz erabiltzen da bereziki plastifikatzaileak sintetizatzeko[1].
| Anhidrido ftaliko | |
|---|---|
 | |
| Formula kimikoa | C8H4O3 |
| SMILES kanonikoa | 2D eredua |
| MolView | 3D eredua |
| Konposizioa | oxigeno eta karbono |
| Mota | biogenic isobenzofuran (en)  eta bicyclic compound (en) |
| Ezaugarriak | |
| Dentsitatea | 1,53 g/cm³ 1,2 g/cm³ |
| Disolbagarritasuna | 0,6 g/100 g (ur, 20 °C) |
| Fusio-puntua | 131 °C 132 °C 130,8 °C |
| Irakite-puntua | 295 °C (760 Torr) 295 °C (101,325 kPa) |
| Lurrun-presioa | 0,0015 mmHg (20 °C) |
| Masa molekularra | 148,016 Da |
| Arriskuak | |
| NFPA 704 |  1
3
0
|
| Lehergarritasunaren beheko muga | 1,7 vol% |
| Lehergarritasunaren goiko muga | 10,5 vol% |
| Denboran ponderatutako esposizio muga | 6 mg/m³ (10 h, baliorik ez) 12 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak) |
| Flash-puntua | 152 °C |
| IDLH | 60 mg/m³ |
| Eragin dezake | phthalic anhydride exposure (en) |
| Identifikatzaileak | |
| InChlKey | LGRFSURHDFAFJT-UHFFFAOYSA-N |
| CAS zenbakia | 85-44-9 |
| ChemSpider | 6552 |
| PubChem | 6811 |
| Reaxys | 118515 |
| Gmelin | 36605 |
| ChEBI | 27200 |
| ChEMBL | CHEMBL1371297 |
| RTECS zenbakia | TI3150000 |
| ZVG | 13390 |
| DSSTox zenbakia | TI3150000 |
| EC zenbakia | 201-607-5 |
| ECHA | 100.001.461 |
| CosIng | 95928 |
| MeSH | D010796 |
| Human Metabolome Database | HMDB0256501 |
| UNII | UVL263I5BJ |
Sintesia
aldatuAnhidrido ftalikoa industrialki produzitzeko naftalenoa oxigenoz oxidatzen da banadio pentoxidoa (V2O5) katalizatzaile moduan usatuz[2].
Sintesi alternatibo bat da orto-xilenoaren bi metil taldeak oxidatzea 320-400 C-tan.
Azido ftalikoa labe batean 200 C-tan deshidratatuz ere lor daiteke anhidrido ftalikoa.
Erabilera
aldatuAnhidrido ftalikoaren erabilera nagusia ftalato-esterrak sintetizatzea da, hauek plastifikatzaile gisa baliatzen biitira PVCaren prozesaketan. Ftalato-esterrak sintetizatzeko anhidrido ftalikoa alkoholez tratatzen da deribatu monoestirifikatua lortzeko.
Bigarren esterifikazioa zailagoa da eta ura erauztea eskatzen du.
Guztietan inportanteena bis(2-etilhexil) ftalatoa da.
Tinturak sintetizatzeko lehengai gisa ere usatzen da anhidrido ftalikoa, fenolftaleina esaterako[3].
Erreferentziak
aldatu- ↑ (Ingelesez) PubChem. «Phthalic anhydride» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (Noiz kontsultatua: 2023-04-25).
- ↑ (Ingelesez) Lorz, Peter M.; Towae, Friedrich K.; Enke, Walter; Jäckh, Rudolf; Bhargava, Naresh; Hillesheim, Wolfgang. (2007-07-15). Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA ed. «Phthalic Acid and Derivatives» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA): a20_181.pub2. doi:. ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2023-04-25).
- ↑ (Ingelesez) Baeyer, Adolf. (1871-06). «Ueber die Phenolfarbstoffe» Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 4 (2): 658–665. doi:. ISSN 0365-9496. (Noiz kontsultatua: 2023-04-25).
Kanpo estekak
aldatu
Datuak: Q410882
Multimedia: Phthalic anhydride / Q410882