Ludoviko la 4-a (Sankta Romia Imperio)

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Ludoviko la 4-a

Ludoviko la 4-a aŭ Ludoviko la Bavaro, germane Ludwig der Bayer (naskiĝis ĉirkaŭ 1282, mortis la 11-an de oktobro 1347 en Puch ĉe Fürstenfeldbruck) estis el la dinastio Vitelsbaĥoj. De 1294 li estis duko de Bavario kaj palatinata grafo ĉe Rejno (Pfalzgraf bei Rhein). En 1314 li prezentis sin kiel kandidato de la luksemburga partio al la elekto de la romi-germana reĝo; la elekto ne donis klaran rezulton, kaj nur post la batalo ĉe Mühldorf (1322) Ludoviko povis pretendi la reĝecon. Papo Johano la 22-a, kiu deziris, ke ne estu forta germana imperiestro, rifuzis agnoski Ludovikon kaj atakis lin kiel herezulon. Pro tio Ludoviko en 1328 aranĝis, ke la roma civitanaro elektu lin imperiestro de la Sankta Romia Imperio kaj instalis kontraŭpapon, la franciskanon Pietro Rainalducci (papa nomo: Nikolao la 5-a).

Ludoviko la 4-a
Tombokovrilo de Ludoviko en la Katedralo de Munkeno
Persona informo
Ludwig der Bayer
Naskiĝo	ĉirkaŭ 1282 en Munkeno
Morto	11-an de oktobro 1347 (1347-10-11) en Puch
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Apopleksio vd
Tombo	Katedralo de Munkeno vd
Religio	kristanismo vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Sankta Romia Imperio vd
Familio
Dinastio	Vitelsbaĥoj vd
Patro	Ludoviko la 2-a, duko de Bavario vd
Patrino	Matilda of Habsburg (en) vd
Gefratoj	Rudolfo la 1-a, duko de Bavario, Agnes de Bavario, margrafino de Brandenburg-Stendal kaj Mathilda of Bavaria (en) vd
Edz(in)o	Margareta la 2-a, grafino de Henegovio (1324, 1324 (Gregoria)–1347) Beatrice de Silezio (1308, 1308 (Gregoria)–1322) vd
Infanoj	Ludoviko la 5-a, duko de Bavario  ( Beatrice de Silezio) Alberto la 1-a de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Otto la 5-a de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Beatrice de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Agnes de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Vilhelmo la 1-a de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Margareta de Bavario, dukino de Slavonio  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Ludoviko la 6-a de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) Matilda de Bavario, margrafino de Meißen  ( Beatrice de Silezio) Stefano la 2-a, duko de Bavario  ( Beatrice de Silezio) Elizabeto de Bavario  ( Margareta la 2-a, grafino de Henegovio) vd
Parencoj	Frederiko la 5-a (bonepo) vd
Profesio
Okupo	imperiestro vd
Postenoj Postenoj Sankta Romia Imperiestro (1328–1347) duko de Bavario vd
Romia-germana reĝo de la Sankta Romia Imperio ekde 1328 imperiestro
Dum	1314-1347
Antaŭulo	Henriko la 7-a
Sekvanto	Karolo la 4-a
Princo-elektisto de Palatinato
Dum	1294/1301-1329
Antaŭulo	Rudolfo la 1-a
Sekvanto	Rudolfo la 2-a kaj Rupreĥto la 1-a
Duko de (Supra) Bavario
Dum	1294/1301-1347
Grafo de Holando, Zelando kaj Henegovio, sinjoro de Frislando
Dum	1345–1347
Antaŭulo	Vilhelmo la 4-a
Sekvanto	Margareta la 1-a
vd	Fonto: Vikidatumoj

La vivon kaj regadon de Ludoviko karakterizas la ŝanĝoj de la finiĝanta mezepoko, precipe la konflikto inter la du universalaj potencoj de la Okcidento (papo kaj imperiestro) kaj lia strebado pligrandigi sian personan potencon por instali heredan imperiestrecon de vitelsbaĥoj. Batalante kontraŭ la papaj pretendoj decidi pri aprobo de la reĝ-elektoj li metis la bazon por nova, sen-papa koncepto pri la esenco de regno kaj regado. Krome li antaŭenigis precipe la franciskanan ordenon kaj la senpere regnajn urbojn, kiuj iĝis decida apogilo de lia regado.

Sian malvastan teritorian bazon, la duklandon Supra Bavario, li laŭpaŝe plivastigis, akirante grandajn terenojn por sia familio. Lia maldelikateco kaj la malamikeco de la papo kondukis al la elekto de kontraŭ-reĝo, Karolo la 4-a.

Ludoviko mortis en 1347 dum la ĉasado de urso. Ĝis sia morto li estis sub la eklezia anatemo (proskribo), nuligita nur 300 jarojn poste.

Referencoj

• Martin Clauss: Ludwig IV. der Bayer. Herzog, König, Kaiser.' Regensburg 2014.