Frontono

En la klasika arkitekturo de la greka-romia antikvo frontono estas triangula aŭ duonronda kronaĵo de la fasado, kiu havas kiel bazon la kornicon de la entablemento.

Ankaŭ analoga ornamaĵo ĉe la fronto de konstruaĵo, kiu troviĝas super pordo aŭ fenestro nomiĝas frontono.

Laŭ Francisko Azorín frontono estas Triangula kronaĵo de fasado formita per horizontala modluro k. la arta elmontro de duflanka tegmento. Ornamaĵo ĝin similanta.^[1] Li indikas etimologion el latina frons, frontis (frunto),^[2] kaj li aldonas esprimojn Triangula frontono kaj cirkla frontono.^[3]

frontono ĉe la Praga Operejo, skulptaĵoj de Theodore Friedel

Notoj

↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 78.
↑ Azorín, samloke.
↑ Azorín, samloke.

Komparu kun

Kategorio Frontono en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri arkitekturo.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

[1] Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 78.

[2] Azorín, samloke.

[3] Azorín, samloke.

[1]

[2]

[3]