De redep, of redap, is onderdeel van het kelintang ensemble in het zuiden van Sumatra. Hij wordt samen met de kelintang (vier, vijf, zes, zeven, of negen horizontale bronzen of ijzeren gongs), een cilindrische trom (gendang panjang) en een hangende gong bespeeld. Soms worden de horizontale gongs vervangen door een hobo-achtige dubbelriet (serunai) of viool. De combinatie van gongs met een viool en lijsttrom verenigt elementen van boeddhistisch-hindoeïstische, Portugees-Maleise en West-Aziatische, Arabische oorsprongen (Kartomi, 1998:624). West-Aziatische muziek beinvloedde Zuid-Sumatra sinds begin 16de eeuw, toen een Moslim sultanaat van gemengd Javaans en Aarabisch bloed in Palembang regeerde.

De Tari Dana, de 'donatie-dans', is een van de dansen waar de redep bij gebruikt wordt. In de streken rond Lahat en Pagaralam voeren meisjes en jongens deze dans uit. Ze knielen of staan in gescheiden rijen, bewegen ritmisch heen en weer en zingen gelijkertijd over islamitische wetten en voorschriften, terwijl ze de redep en een rammelaar hanteren (id. 625). Deze dans wordt ook geleerd op islamitische scholen. De redap wordt ook bespeeld met grotere lijsttrommen (redok) tijdens Moslim ceremoniën of solo door een zanger van Talibun poëzie (een oude vorm van poëzie met een specifieke rijm).

Vanwege de vele invloeden van buitenaf is de Sumatraanse muziekcultuur zeer divers. De bewoners en culturen van elke regio aan de kust hebben een unieke mix aan pan-Maleise stijlen en repertoires, hoofdzakelijk vocaal. De binnenlandse culturen en westelijke eilanden hebben redelijk zelfstandige eigen muziekculturen (id. 623).

De redep heeft kleuren die typisch voor Palembang zijn: rood, goud en zwart.