Papers by Vladimir Bogićević
Belgrade English Language and Literature Studies, 2014
The principle concern of this paper is to explore elements of popular culture in relation to post... more The principle concern of this paper is to explore elements of popular culture in relation to postmodern literature; namely, the most important forms of intertwining 20 th century literature and popular culture as its referent field. In this regard, one specific feature which this paper hopes to further address and elaborate on is the concept of postmodern identity in its consumerist and consumptionist ends, and how it relates to the novel of Lolita as a whole. In doing so, the paper explores characteristics of postmodernism and establishes its place and significance of essential manifestations of postmodernism in popular culture.
Book Reviews by Vladimir Bogićević
UVOD Čitanje nove knjige profesora Leona Kojena, U traženju novog: individualizam i liberalni duh... more UVOD Čitanje nove knjige profesora Leona Kojena, U traženju novog: individualizam i liberalni duh u srpskoj kulturi (1894–1914)1 ostavlja nas sa čudnom mešavinom utisaka. Pre svega zbog naizmeničnog smenjivanja potpuno korektnih i krajnje neprikladnih argumenata; tačnih činjenica i ispravnog zaključivanja u analizama manjeg obima, i izvrtanja istine i očigledno pogrešnih zaključaka u povezivanjima tih analiza i Kojenovog " otkrića " liberalnog individualizma. Drugi razlog naše zbunjenosti jeste Kojenova čudna retorička strategija: on bukvalno sam daje čitaocu u ruke najtežu artiljeriju kojom bi se njegove teze mogle razneti u paramparčad, nastojeći da pređe preko tih kontra-argumenata umanjujući im značaj (što mu po pravilu ne polazi za rukom); a neretko ga njegov zdrav razum prisiljava da dođe i do zaključaka koji su u potpunoj suprotnosti sa njegovim tvrdnjama o istoj stvari, kojima je kumovalo nešto drugo sem zdravog razuma. Ono malo poezije koju tumači, ili na čije tumačenje se poziva u prilog svojoj tezi o " individualizmu " , puno je bezobzirno tendencioznog učitavanja; predstava o realnom stanju stvari u srpskom društvu pre i posle Majskog prevrata puna slepih tačaka i mrtvih uglova; prikaz teorijsko-kritičke scene pun paradoksa i logičkih grešaka. Ostajemo, drugim rečima, sa slikom intelektualno i činjenički dobro potkovanog, ali u ćorsokak od strane neke volšebne sile zavedenog " prevrednovaoca vrednosti " ; analitičara oštroumnog u pasusima i segmentima, ali zaslepljenog i zaglušenog u rekonstrukciji celine. To je obično slučaj kad su misliocu " krajnji zaključci " unapred poznati, i preostaje mu samo da probere podobnu građu na koju bi mogao deduktivno primeniti te " zaključke ". I ovo bi bio samo još jedan u nizu tih skolastičkih performansa, da neko rudimentarno naučno poštenje profesora Kojena nije stavilo veto na takvu manipulaciju (ali ne i na neke druge). Konflikt zakržljalog naučnog suvereniteta i drugih sila, čije poreklo ne bismo da ispitujemo, provlači se, osetno, kroz čitavu studiju – i poput teorijske crne rupe čas izbacuje blještavu plazmu verodostojnih fakata i zdrave logike, čas podstiče brutalne distorzije argumenata i njihovih interpretacija. Mi ćemo se ovde osvrnuti na nekoliko suštinskih izvitoperenja i zloupotreba građe i dokaznog postupka, koji uglavnom prate i Kojenove glavne tematske celine i preokupacije. Najpre na ono oko čega se cela drama vrti i od čega počinje: na tačno značenje " individualizma i liberalnog duha " , koje Kojen ni približno precizno ne definiše. Zatim, na stvarne teorijsko-kritičke stavove Skerlića, Popovića i Srpskog književnog glasnika, koje Kojen ni približno tačno ne interpretira. Usput ćemo se dotaći realne društveno-političke i kulturno-političke situacije u Srbiji s početka XX veka, koju Kojen zanemaruje, potiskuje ili precenjuje.
UVOD Čitanje nove knjige profesora Leona Kojena, U traženju novog: individualizam i liberalni duh... more UVOD Čitanje nove knjige profesora Leona Kojena, U traženju novog: individualizam i liberalni duh u srpskoj kulturi (1894–1914) ostavlja nas sa čudnom mešavinom utisaka. Pre svega zbog naizmeničnog smenjivanja potpuno korektnih i krajnje neprikladnih argumenata; tačnih činjenica i ispravnog zaključivanja u analizama manjeg obima, i izvrtanja istine i očigledno pogrešnih zaključaka u povezivanjima tih analiza i Kojenovog "otkrića" liberalnog individualizma. Drugi razlog naše zbunjenosti jeste Kojenova čudna retorička strategija: on bukvalno sam daje čitaocu u ruke najtežu artiljeriju kojom bi se njegove teze mogle razneti u paramparčad, nastojeći da pređe preko tih kontra-argumenata umanjujući im značaj (što mu po pravilu ne polazi za rukom); a neretko ga njegov zdrav razum prisiljava da dođe i do zaključaka koji su u potpunoj suprotnosti sa njegovim tvrdnjama o istoj stvari, kojima je kumovalo nešto drugo sem zdravog razuma. Ono malo poezije koju tumači, ili na čije tumačenje se poziva u prilog svojoj tezi o "individualizmu" , puno je bezobzirno tendencioznog učitavanja; predstava o realnom stanju stvari u srpskom društvu pre i posle Majskog prevrata puna slepih tačaka i mrtvih uglova; prikaz teorijsko-kritičke scene pun paradoksa i logičkih grešaka. Ostajemo, drugim rečima, sa slikom intelektualno i činjenički dobro potkovanog, ali u ćorsokak od strane neke volšebne sile zavedenog "prevrednovaoca vrednosti"; analitičara oštroumnog u pasusima i segmentima, ali zaslepljenog i zaglušenog u rekonstrukciji celine. To je obično slučaj kad su misliocu "krajnji zaključci" unapred poznati, i preostaje mu samo da probere podobnu građu na koju bi mogao deduktivno primeniti te "zaključke". I ovo bi bio samo još jedan u nizu tih skolastičkih performansa, da neko rudimentarno naučno poštenje profesora Kojena nije stavilo veto na takvu manipulaciju (ali ne i na neke druge). Konflikt zakržljalog naučnog suvereniteta i drugih sila, čije poreklo ne bismo da ispitujemo, provlači se, osetno, kroz čitavu studiju – i poput teorijske crne rupe čas izbacuje blještavu plazmu verodostojnih fakata i zdrave logike, čas podstiče brutalne distorzije argumenata i njihovih interpretacija. Mi ćemo se ovde osvrnuti na nekoliko suštinskih izvitoperenja i zloupotreba građe i dokaznog postupka, koji uglavnom prate i Kojenove glavne tematske celine i preokupacije. Najpre na ono oko čega se cela drama vrti i od čega počinje: na tačno značenje "individualizma i liberalnog duha", koje Kojen ni približno precizno ne definiše. Zatim, na stvarne teorijsko-kritičke stavove Skerlića, Popovića i Srpskog književnog glasnika, koje Kojen ni približno tačno ne interpretira. Usput ćemo se dotaći realne društveno-političke i kulturno-političke situacije u Srbiji s početka XX veka, koju Kojen zanemaruje, potiskuje ili precenjuje. I ukazaćemo, naravno, na znatan broj sofizama, paradoksa, lapsusa, naiviteta i simplifikacija koje Kojen iz nepoznatih razloga sebi dopušta.
Uploads
Papers by Vladimir Bogićević
Book Reviews by Vladimir Bogićević