Таўрагней

Таўрагней
	Герб
Краіна	Літва
Павет	Уцянскі
Раён	Уцянскі
Сянюнія	Таўрагнейская
Каардынаты	55°26′40″ пн. ш. 25°48′50″ у. д.HGЯO
Першая згадка	1373
Ранейшыя назвы	Таўрагіны
Вышыня цэнтра	192 м
Насельніцтва	473 чалавекі (2011)
Часавы пояс	UTC+2, летам UTC+3
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Таўра́гней^[1] (літ.: Tauragnai; традыцыйная беларуская назва — Таўрагіны^{[заўв 1]}^[2]) — мястэчка ў Літве, на возеры Таўрагнас. Цэнтр староства Уцянскага раёна Уцянскага павета. Насельніцтва на 2011 год — 473 чалавек. Знаходзяцца за 17 км на паўднёвы ўсход ад Уцяны.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўспамін пра Таўрагіны датуецца 1373 годам, калі тут існаваў драўляны замак. У 1387 годзе вялікі князь Ягайла перадаў іх Віленскаму біскупству. У 1433 годзе крыжакі спалілі замак. Пад 1498 годам упамінаецца першы касцёл.

Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў Таўрагіны ўвайшлі ў склад Браслаўскага павета Віленскага ваяводства. На 1669 год тут было 40 двароў, на 1775 год — 28.

Пад уладай Расійскай імперыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Таўрагіны апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Новааляксандраўскім павеце Ковенскай губерні. На 1859 год у мястэчку было 25 будынкаў, дзейнічаў касцёл, працавалі вінакурня і бровар.

У часы Першай сусветнай вайны ў 1915 годзе Таўрагіны занялі войскі Германскай імперыі.

Найноўшы час

Пасля польска-літоўскіх баёў і падпісання пагаднення паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Літвой у 1919 годзе Таўрагіны апынуліся ў складзе Літвы. У часы Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 года мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Рэйха.

Насельніцтва

Дэмаграфія

XIX стагоддзе: 1859 год — 263 чал.^[3]
XXI стагоддзе: 2011 год — 473 чал.

Славутасці

Капліца могілкавая (XIX ст.)

Заўвагі

↑ Таксама Таўрогыні

Крыніцы

↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 2 / [складзены і падрыхтаваны да друку ў 2012 г. ; спецыяльны змест распрацавалі: Я. К. Анішчанка і інш.] — 2013 — 1 атлас (347, [4] с.) : каляр., карты, тэкст, іл., паказальнік — ISBN 978-985-508-245-4. С. 74.
↑ Krzywicki J. Tauroginie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XII: Szlurpkiszki — Warłynka (польск.). — Warszawa, 1892. S. 264.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Таўрагней

[2] Таксама Таўрогыні

[1] Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»

[3] Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 2 / [складзены і падрыхтаваны да друку ў 2012 г. ; спецыяльны змест распрацавалі: Я. К. Анішчанка і інш.] — 2013 — 1 атлас (347, [4] с.) : каляр., карты, тэкст, іл., паказальнік — ISBN 978-985-508-245-4. С. 74.

[4] Krzywicki J. Tauroginie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XII: Szlurpkiszki — Warłynka (польск.). — Warszawa, 1892. S. 264.

[1]

[заўв 1]

[2]

[3]

Слоўнікі і энцыклапедыі	Бракгаўза і Эфрона
Нарматыўны кантроль	LNB: 000292441