Камп’ютарны файл

Камп’ютарны файл (англ.: file — шухляда, папка) — блок адвольнай інфармацыі, або рэсурс для захоўвання інфармацыі, даступны для камп’ютарных праграм і звычайна размешчаны на якой-небудзь пастаяннай запамінальнай прыладзе. Файл пастаянны ў тым сэнсе, што ён застаецца даступным для праграм пасля завяршэння бягучай праграмы. Камп’ютарныя файлы можна разглядаць як сучасны аналаг папяровых дакументаў, якія традыцыйна знаходзяцца ў офісных і бібліятэчных файлах (адсюль і паходзіць тэрмін).

У інфарматыцы ўжываецца наступнае вызначэнне: файл — упарадкаваная сукупнасць даных, якая захоўваецца на дыску і займае іменаваную вобласць вонкавай памяці.

Змест файла

На большасці сучасных аперацыйных сістэм, файлы арганізаваны ў аднамерныя масівы байтаў. Большасць тыпаў файлаў вылучаюць некалькі пачатковых байтаў для метаданых, якія дазваляюць атрымаць некаторыя асноўныя звесткі пра файл.

Памер файла

У любы момант часу, файл можа мець памер, звычайна выражаны як колькасць байтаў, які паказвае, які аб’ём даных звязаны з файлам.

Арганізацыя звестак у файле

Інфармацыя ў камп’ютарным файле можа складацца з меншых пакетаў інфармацыі (часта званых «запісамі» або «радкамі»), якія індывідуальна розныя, але вылучаюцца некаторымі агульнымі рысамі.

Напрыклад, файл заработнай платы можа змяшчаць інфармацыю пра ўсіх супрацоўнікаў кампаніі і звесткі па кожнай выплаце заработнай платы, кожны запіс у файле тычыцца заработнай платы толькі аднаго супрацоўніка, і ўсе запісы маюць агульную рысу, што яны ставіцца да заработнай платы.

Тэкставы файл можа ўтрымліваць радкі тэксту, адпаведна друкаваным радкам на лісце паперы.

Акрамя таго, файл можа змяшчаць адвольныя двайковыя вобразы або машынныя інструкцыі да выканання.

Файлавыя аперацыі

Файлы на камп’ютары можна ствараць, перамяшчаць, змяняць, дапаўняць, скарачаць і сціраць (выдаляць). Звычайна гэтыя аперацыі выконваюць дастасоўныя камп’ютарныя праграмы, але карыстальнік камп’ютара можа таксама працаваць з файламі ў выпадку неабходнасці.

Пашырэнне файла

Многія аперацыйныя сістэмы выкарыстоўваюць пашырэнні ў імёнах файлаў, каб дапамагчы вызначыць, што гэтыя файлы змяшчаюць. Напрыклад, у Windows пашырэнні складаюцца з кропкі ў канцы назвы файла, за якой ідуць некалькі літар для ідэнтыфікацыі тыпу файла. Пашырэнне .txt адпавядае тэкставаму файлу, пашырэнне .doc — дакументу Microsoft Word і так далей. Нават калі пашырэнні выкарыстоўваюцца ў аперацыйнай сістэме, ступень, у якой аперацыйная сістэма іх распазнае і ўлічвае, можа адрознівацца. У некаторых сістэмах яны абавязковыя, тым часам іншыя сістэмы іх цалкам ігнаруюць, нават калі пашырэнні ў іх ёсць.