Muerte na foguera
Muerte na foguera (o a cencielles foguera) ye la muerte provocada pola combustión. La foguera tien una llarga historia como pena de delitos relixosos como la traición, herexía y bruxería.[1]
Según el Talmud, la quema» que se menta na Biblia facer pola fusión de plomu que darréu yera arramada nel gargüelu de la persona condergada, causando la muerte inmediata. La forma particular de la execución pola quema na que'l condergáu sufre agonía ye más comúnmente llamáu la quema na foguera.[1] La muerte na foguera cayó en desgracia ente los gobiernos nel sieglu XVIII, y ye dende entós consideráu un castigu cruel y inusual.
Causes de la muerte
[editar | editar la fonte]Si'l fueu yera grande (por casu, cuando un gran númberu de reos yeren executaos coles mesmes), la muerte de cutiu provenía de la intoxicación por dióxidu de carbonu primero que les llapaes en realidá causaren dañu al cuerpu. Si'l fueu yera pequeñu, sicasí, el condergáu quemaríase vivu mientres dalgún tiempu hasta la muerte por golpe de calor, choque, la perda de sangre y/o, a cencielles, la descomposición térmica de partes vitales del cuerpu.
Historia antigua
[editar | editar la fonte]Según Xuliu César, los antiguos lladrones celtes fueron executaos y los prisioneros de guerra refundiaos al fueu, dientro del denomináu «home de blima».
Los nativos norteamericanos de cutiu utilicen la quema como una forma d'execución, yá sía contra miembros d'otres tribus o contra los colonos blancos ente los sieglos XVII y XIX. Rustir a poco fueu yera un métodu habitual.
Na Antigua India y hasta la so prohibición polos británicos nel sieglu XIX, el ritual hindú del satí esixía que la vilba refundiar a la pira funeraria del so home.
Sol Imperiu Bizantín, la quema foi presentada como un castigu contra los zoroastrianos desobedientes, por cuenta de la creencia de qu'ellos adoraben el fueu. L'emperador bizantín Justiniano (527-565) ordenó la muerte pol fueu, socesión intestada y la confiscación de tolos sos bienes pol Estáu a ser el castigu por toa herexía contra la fe cristiana na so Codex Iustiniani, la posibilidá de ratificar los decretos de los sos predecesores los emperadores Arcadio y Honorio.
En 1184, la Ilesia católica llexisló que la quema diba ser el castigu oficial por herexía. Tamién se creía qu'asina'l condergáu nun tendría cuerpu pa ser resucitáu nel Xuiciu Final. Esti decretu foi darréu confirmáu pol Cuartu Conceyu de Laterano en 1215, el Sínodu de Toulouse en 1229, y numberosos líderes del sieglu XVII.
Dellos reformadores protestantes tamién fixeron usu de tal supliciu, son famosos los casos del médicu español Miguel Servet y de la anabaptista Anneken Hendriks, según tamién na llamada caza de bruxes.
Les autoridaes civiles quemaron persones consideraes herexes so la Inquisición medieval, incluyendo a Giordano Bruno. L'historiador Hernando del Pulgar, contemporaneu de los Reis Católicos, envalora que la Inquisición española quemaría na foguera a 2.000 persones escontra 1490 (tan solo una década dempués de que la Inquisición fuera instaurada nel país).[2]
En 1790, Sir Benjamin Hammett introdució un proyeutu de ley ante'l Parllamentu pa poner fin a la práctica. Esplicó que l'añu anterior, como xérif de Londres, fuera responsable de la quema de Catherine Murphy, declarada culpable de falsificación, pero qu'él -y dexó la forca en primer llugar. Señaló que na situación xurídica imperante, él mesmu podría ser topáu culpable d'un delitu al nun cumplir col castigu llegal y, como nenguna muyer fuera quemada viva nel reinu dende faía más de cincuenta años, coles mesmes podíen ser topaos culpables toos aquellos entá vivos qu'ocuparen una posición de poder en cualesquier de les execuciones anteriores por quema. L'actu foi debidamente aprobáu pol Parllamentu y l'asentimientu real dau pol rei Jorge III.
Historia moderna
[editar | editar la fonte]Nengún Estáu modernu lleva a cabo ejecución na foguera. Al igual que la pena capital, ta prohibida a tolos miembros del Conseyu d'Europa pol Conveniu Européu de Derechos Humanos. Nunca se practicó de forma rutinaria nos Estaos Xuníos y sía que non, la Corte Suprema regula los pelotones de fusilamiento n'Utah, ello ye que Wilkerson v. determinó que yera un castigu cruel y inusual.
Una de les quemes como execución estraxudicial más bultable de los tiempos modernos asocedió en Waco, Texas nos EE. XX. el 15 de mayu de 1916. Jesse Washington, un granxeru afroamericanu con problemes mentales, dempués de ser condergáu pol asesinatu d'una muyer blanca, foi lleváu por un ensame a la foguera, capáu, alboráu con aceite de carbón, y colgáu pol pescuezu d'una cadena sobre la foguera. Foi una quema lenta que lu condució a la muerte. Entá esiste una imaxe del acontecimientu, qu'amuesa al ensame xunto al cadabre carbonizáu de Washington. El fechu atraxo la condena internacional, y ye recordáu como'l Terror de Waco.
Tamién se dieron casos de forma indireuta, por casu nun bombardéu: el de la ciudá alemana de Dresde polos aviones aliaos mientres la Segunda Guerra Mundial. Fueron más de seiscientos aviones los que bombardiaron la indefensa ciudá causando más de 200.000 muertos. Morrieron quemaos, y los que se llanzaron al ríu esperando asina salvase morrieron pel agua calecida poles bombes incendiaries.[3]
En Sulaymaniyah, Iraq, hubo 400 casos de quema de muyeres en 2006. Nel Curdistán iraquín, a lo menos 255 muyeres fueron asesinaes nos primeros seis meses de 2007.
Informóse'l 21 de mayu de 2008, qu'en Kenia una turba quemara a siquier 11 persones acusaes de bruxería.
El 2 de xineru de 2015 producióse la execución de Muath Al Kasasbeh un pilotu xordanu prindáu, que lluchaba xunto a la coalición internacional liderada por Estaos Xuníos para erradicar al grupu terrorista Estáu Islámicu. El pilotu foi quemáu vivu nuna xaula, aparentemente nun escenariu destruyíu por caces bombarderos, pa darréu ser sopelexada al mundu la barbarie de dichu grupu terrorista por aciu les redes sociales el 3 de febreru de 2015, causando'l refugo de les comunidaes musulmanes y la condena de la comunidá internacional.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Quema de Bruxes (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- Historia de la Muerte na Foguera (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).