Civil Law

Planning law is considered as a newly emerging legal field all over the world and with broadest definition, means body of law regulating development of lands which are subject to construction and settlement within the frame of a particular plan (a development plan). Thus, determination of how the other countries and cultures evaluate and regulate the fundamental principles of planning law is important. In this study, how the fundamental principles of planning law are understood and applied in the United States of America, France, Germany and England are analyzed and compared with principles dominating planning law in Turkey.

ÖZ
İmar hukuku, tüm dünyada yeni gelişen bir hukuk dalı olarak ele alın-makta ve en geniş tanımıyla, yapılaşmaya ve yerleşmeye konu olan yer-lerin belirli bir plan (imar planları) çerçevesinde bayındır hale gelmesini düzenleyen hukukun bütününü ifade etmektedir. Bu nedenle de, imar hukukuna hâkim olan temel ilkelerin farklı ülke ve kültürlerde ne şekilde değerlendirildiği ve düzenlendiğinin tespiti de önem arz etmektedir. Bu çalışmada imar hukukuna hâkim olan ana ilkelerin Amerika Birleşik Dev-letleri, Fransa, Almanya ve İngiltere'de nasıl anlaşıldığı ve uygulandığı incelenmiş ve Türkiye'de imar hukukuna hâkim olan ilkeler ile karşılaş-tırması yapılmıştır.

The know-how contract is one of the most important means for transferring and developing technology. It is crucial to find out whether the parties of know-how contract have a right to claim damages for non-pecuniary loss in light of the legal nature of knowhow. In this article, I begin by defining the know-how contracts and in particular I will analyze the main obligations of the parties. Secondly, I will deal with the definition and the legal nature of know-how, since considerable uncertainty exists as to the degree or type of protection regarding the legal nature of know-how. There are different opinions put forward, which defines the legal nature of know-how as a property, an intangible asset, a monopoly of fact and a personality right. Finally, and on the basis of the conclusion reached under the previous section, I will discuss whether it is possible for know-how provider to claim damages for non-pecuniary loss.

Hasta ile hekim arasindaki iliski, hastanin hayati veya bir uzvu tehlikede olmasina ragmen bu konuda hic bilgi sahibi olmamasi; hekimin de hastaya yardim edebilecek ve sorununu cozebilecek tek meslek grubuna mensup kisi olmasi dolayisiyla, adeta bir muhtaciyet iliskisidir. Hekim, hastaya gore daha ustun durumdadir. Ancak ideal olarak bu iliskinin bir guven iliskisi olmasi gerekmektedir. Dolayisiyla, hasta hekime guvenmeli; hekim de hastanin guven duymasini saglamalidir. Bunun birinci sarti, hekimin hastayi, rahatsizligi, tedavisi ve sonuclari konusunda genis ve ayrintili bir bicimde aydinlatmasi ve daha da onemlisi, bu aydinlatma karsiliginda hastanin -veya somut olayin gerektirmesi sonucu hasta yakinlarinin- tedavi bicimine ve dogabilecek sonuclar hususunda onay vermesi olacaktir.

Unlike other international documents with regards to international sale of goods, impediments providing an exemption from liability to the promisor are regulated broadly in Art. 79 of the CISG in order to ensure uniformity, which is the main objective of the Convention. Within this framework, this paper first deals with the sphere of application of Art. 79 CISG followed by the prerequisites for exemption of liability under Art. 79. Evaluating the impediment in this context, it is discussed whether cases of hardship would benefit from the protection provided by the Art. 79 along with cases of force majeure. Subsequently, liability for third persons, temporary impediments, and consequences of exemption are analyzed.

Kahramanmaraş’ın Pazarcık ve Elbistan ilçelerinde meydana gelen depremlerin ardından ne yazık ki çok sayıda vatandaşımız can vermiş ve birçok vatandaşımız da yaralanmıştır. Bu can kayıpları ve yaralanmalara sebep olan binaların müteahhitlerinin ya da müteahhitlerle birlikte onların tedarikçilerinin tazminat sorumluluklarına hangi hükümler kapsamında gidilebileceği, bu hükümlerde kusurun kanıtlanmasının gerekip gerekmediği ve zamanaşımı süreleri de dikkate alınarak değerlendirilmek gerekmektedir. Makalede, öncelikle bu can kayıpları ve yaralanmalara sebep olan binaların müteahhitlerinin ya da müteahhitlerle birlikte onların tedarikçilerinin tazminat sorumluluklarına 7223 sayılı Ürün Güvenliği ve Teknik Düzenlemeler Kanunu kapsamında gidilebilip gidilemeyeceği tartışılmıştır. Bu çerçevede, ilk olarak ürün sorumluluğunun hukuki niteliği tespit edilmiş, ardından sorumluluğun şartları incelenmiştir. Bu bağlamda, Kanun’daki ürün tanımında verilen eşya teriminin içine taşınmazların girip g...

ÖZET
Hekimlerin tıbbi tedavi yöntemlerinden birini seçme hakkı, özel hukuktan doğan sorumluluk hukuku içerisinde incelenen kavramlardandır. Hekimin tıbbi takdir yetkisi kavramı ise, hekimin tedavi yöntemlerinden birini seçmesi kavramından daha geniş kapsamlı olarak düşünülmelidir. Hekimin tıbbi takdir yetkisi sınırsız olarak yorumlanmamalıdır. Hekimin yapmış olması gereken yöntem ve uygulamanın, özel durum koşullarına ve somut olaya uygun olması gözetilmelidir. Somut olayın koşulları ve hekimin buna ilişkin karar süreci gözlemlenmek suretiyle, hekimin tıp bilimince kabul edilen verilere uygun bir tedavi gerçekleştirip gerçekleştirmediği anlaşılabilir. Hasta ile arasında doğrudan sözleşme ilişkisi olan hekimin, somut olay koşulları içerisinde hukuka uygun olmayan uygulamaları için tazminat sorumluluğu söz konusu olacaktır.
Anahtar Kelimeler: Tıbbi Müdahale, Hekimlerin Sorumluluğu, Hekimin Tedaviyi Belirlemesi, Hukuki Sorumluluk

MEDICAL DISCRETIONARY POWER OF THE PHYSICIAN

ABSTRACT
The right of physicians to choose one of the medical treatment methods is a concept that is examined within the law of liability arising from private law. The concept of medical discretionary authority of the physician should be considered more broadly than the concept of selection one of the treatment methods by the physician. The medical discretion of the physician should not be construed as unlimited. It should be borne in mind that the method and practice the physician should have performed is appropriate for the special circumstances and concrete events. By observing the conditions of the specific event and the decision process of the physician, it can be deduced whether the physician has performed a treatment according to the accepted definition by the medical science. The physician, who has a direct contractual relationship with the patient, will be liable for compensation for unlawful practices within the context of the circumstances of the concrete case.
Keywords: Medical Treatment, Responsibility of Physician, Physician to Determine Treatment, Legal Responsibility

Özet: Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerine ilişkin hükümler, Türk Borçlar Kanunu’nda genel kira sözleşmeleriyle bütünlük içerisinde düzenlenmiştir. Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerini bir bütünlük içerisinde düzenleyen Türk Borçlar Kanunu 339-356 maddeleri, söz konusu kira sözleşmelerinde uygulanacak özel hüküm niteliğinde olup, ilk başvurulacak normlardır. Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinin sona erme halleri Türk Borçlar Kanunu m. 347-356 hükümlerinde düzenlenmiştir. Kanun koyucu, konut ve çatılı işyeri kira sözleşmesinin sona erdirilebilmesi için özel olarak iki yol öngörmüştür. Bunlardan ilki kiracı veya kiraya veren tarafından bildirim yapılması yoluyla kira sözleşmesinin sonlandırılması, ikincisi ise kiracı veya kiraya veren tarafından dava açılması yoluyla kira sözleşmesinin sonlandırılmasıdır.

Anahtar Kelimeler: Belirli ve belirsiz süreli kira sözleşmesi, Bildirim yoluyla sona erme, Konut ve çatılı işyeri, Sözleşmeyi sona erdirme hakkı, Tahliye davasıyla sona erme, 10 yıllık uzama süresi

Abstract: Provisions relating to residential and roofed workplace rental contracts are regulated in the Turkish Code of Obligations in accordance with the general rental contracts. Turkish Code of Obligations Article 339-356, which regulates the residential and roofed workplace rental contracts in a unity, is the special provision to be applied in the rental contracts and it is the norms to apply first. Termination of rental contracts in the residential and roofed workplace that can be included in the Turkish Code of Obligations Article 347-356. It should also be noted that the legislator has envisaged two specific ways to terminate of rental contracts in the residential and roofed workplace. The first of these is the termination of the lease by notification of the tenant or the lessor, and the second is the termination of the lease by filing a lawsuit by the tenant or the lessor.

Key Words: Definite and indefinite term lease, Termination by means of a notification, Residential and roofed workplaces, Contract termination rights, Termination by means of ejectment, A 10-year extension period

Özet
Teknoloji ve iletişim araçlarının akıl almaz bir biçimde gelişmesi hayatımızın her alanında olduğu gibi, hukuk alanında da önemli etkilere yol açmıştır. İnternet aracılığıyla yapılan çok sayıda hukuki işlemin sadece bir türü olan internet aracılığı ile satım sözleşmesi, yeni hukuki düzenlemelere olan ihtiyacı ortaya çıkarmıştır. Sözleşme ilişkisinin kurulması esnasında araç olarak internetin kullanılıyor olması, hukuki bir anlaşmazlık olduğu noktalarda satış sözleşmelerinden farklı şekilde ele alınmasını gerektirmektedir. Sözleşmenin alıcı tarafını koruyan hükümlerin daha ayrıntılı olarak düzenlendiği Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun ve Mesafeli Sözleşmeler Yönetmeliği, internet aracılığı ile yapılan satım sözleşmelerine de yansıyan hükümlerin genişlemesini sağlamıştır. Son yapılan düzenlemeler ile internet aracılığı ile yapılan satım sözleşmeleri hukuki nitelik olarak mesafeli sözleşmeler içerisine girmiştir. İnternet aracılığı ile yapılan satım sözleşmeleri esas olarak elektronik sözleşmeler ve satım sözleşmeleri kavramlarına dayanmaktadır. Elektronik sözleşmeler internet aracılığı ile kurulmakta, borçlar hukukunun temel taşlarından olan sözleşme ilişkisinin temel aldığı tarafların birbirine uygun ve karşılıklı irade beyanlarıyla doğmaktadır. Satış sözleşmesinin bir türü olan açık artırma usulüyle satışın internet üzerinden yapılması ile geleneksel şekilde yapılan açık artırma usulüyle satış sözleşmesinden farklı olduğu noktalar bulunmaktadır. Özellikle internet aracılığı ile yapılan sözleşmelerden doğan sorunlarda, elektronik posta, web sayfaları ve elektronik veri değişimi aracılığıyla kurulan sözleşme ilişkisinde tarafların hazır olup olmadığı önemlidir. Çalışma kapsamında öncelikle internet aracılığıyla yapılan satış sözleşmelerinin hukuki niteliği, unsurları, türleri ve hükümleri incelenecek, daha sonra internet aracılığıyla yapılan açık artırma usulüyle satışlar ele alınacaktır. İnternette yapılan açık artırma usulüyle satışlar ile geleneksel açık artırma usulüyle satışlar arasındaki farklar ortaya konulmaya çalışılarak, uygulamadaki sorunlar aktarılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Artırım usulü, Online satış, İnternet aracılığıyla kurulan sözleşme, Mesafeli sözleşme, Artırma usulüyle satış sözleşmesi

SALE CONTRACTS BY THE AUCTION ON THE INTERNET

Abstract
The inevitable development of technology and communication tools has had important effects in the field of law as well as in every area of our lives. The internet sales contract, which is only one type of many legal transactions made through the internet, has created the need for new legal regulations. The use of the Internet as a tool during the establishment of the contractual relationship requires that it is handled differently from the sales contract where there is a legal dispute. Consumer Protecting Law and Regulation of Distance Contracts in which the provisions protecting the buyer side of the Convention are regulated in more detail, provide to the expansion of the provisions reflected in the sales contracts through the internet. With the latest regulations, the sales contracts made via the internet have entered into distance contracts as legal qualifications. The sales contracts made via the internet mainly based on the concept of electronic contracts and sales contracts. Electronic contracts established via the internet, the basis of the law of obligations based on the contractual relationship between the parties to each other and is born with mutual will declarations. There are points where the sale is different from the sales contract by means of the auction method which is a kind of sales contract and the traditional way of making the sales through internet. Especially in problems arising from established contracts concluded via the Internet, electronic mail, web pages and electronic data interchange, it is important whether the parties to the established contractual relationship are ready. Within the scope of the study, the legal nature, elements, types and provisions of the sales contracts made via the internet will be examined, later sales will be discussed through an internet auction method. With the auction method made on the internet, the differences between sales by the traditional auction method will be explained and the problems in the application will be conveyed.
Key Words: Sale by auction, Online sales, Established via the internet of the contract, Distance contract, Sale contract with auction

Özet
Kanunlar toplum düzenini sağlamak için bir takım düzenleyici ve emredici hükümler ihdas ederek aile düzenini koruyucu önlemler almayı amaçlamaktadır. Türk Medeni Kanunu içerisinde ailenin birlik ve bütünlüğünü koruyucu hükümlere yer verilerek, toplumun en küçük yapı taşından itibaren tüm bireylerin ilişkileri düzenlenmiştir. Ailenin ekonomik olarak tehlikeye düşebileceği durumlarda, Türk Medeni Kanunu 199. maddede yapılan düzenlemeyle ailenin birliğinin korunması sağlanmaya çalışılmıştır. Kanun koyucu zayıf durumdaki eşi ve ekonomik zorluklardan zarar görebilecek çocukları güvence altına almayı amaçlamıştır. Ailenin ekonomik varlığının korunması veya eşlerden birinin aileye karşı mali sorumluluklarını yerine getirmemesi halinde kanunun bu hükmü uygulama alanı bulur. Bu kapsamda ailede ekonomik bakımdan eşlerden birinin sahip olduğu malvarlığı değerlerinde, diğer eşin hakimden istemi ve hakimin kararıyla, bir malvarlığı üzerinde mülkiyet hakkına sahip olan eşin tasarruf yetkisi sınırlandırılabilir. Tasarruf yetkisi sınırlandırıldıktan sonra mülkiyet hakkı sahibi olan eş, mülkiyet hakkı olmayan eşinin rızası olmaksızın taşınmaz üzerinde tek başına tasarrufta bulunamayacaktır. Türk Medeni Kanunu 199. madde 3. fıkrasına göre belirlenen taşınmaz malvarlığı üzerinde tasarruf yetkisinin sınırlandırılması kararı verilmesi halinde, bu kararın tapu siciline şerh edilmesi gerekir. Taşınır veya taşınmaz malvarlıklarına ilişkin olarak hakimin gerekli göreceği diğer tedbirleri alabilmesi mümkündür. Ancak taşınmaz malvarlıkları üzerinde diğer tedbirlerin yanı sıra hakim, re’sen şerh koyulmasını sağlamalıdır. Böylece şerhin aleniyet ilkesi sayesinde üçüncü kişilerin tasarruf yetkisinin sınırlanmasından haberdar olması mümkün olacaktır. Şerhin üçüncü kişileri etkileyen sonuçları bakımından öğretide farklı gerekçelere dayanan birden fazla görüş yer almaktadır. Çalışma kapsamında tasarruf yetkisinin sınırlanması hükmünün konusu, amacı, hukuki niteliği ve şartlarına ilişkin bilgi verildikten sonra, tasarruf yetkisinin sınırlanması şerhinin usulü, kararlaştırmaya yetkili makam ve şerhin koyulmasına ilişkin süreç açıklanacaktır. Son olarak eşin malvarlığı üzerindeki yetkisinin sınırlanması şerhinin hukuki sonuçları ve doktrindeki tartışmalara yer verilecektir.
Anahtar Kelimeler: Ailenin ekonomik varlığı, Evlilik birliğinden doğan mali yükümlülük, Tasarruf yetkisinin sınırlanması, TMK m. 199

PROTECTION OF THE ECONOMIC ASSOCIATION OF THE FAMILY WITH THE CONVENTION ON THE RESTRICTION OF DISPOSITION POWER ON A SPECIFIC IMMOVABLE PROPERTY
Abstract
Laws aim to take measures to protect the family order by establishing a number of regulatory and mandatory provisions to ensure social order. Within the Turkish Civil Code, the relations of all individuals have been regulated from the smallest building stone of the society by taking the provisions of the family to protect the unity and integrity of the family. In cases where the family may be economically endangered, it has been tried to ensure that the unity of the family is protected by the regulation made in the Article 199 of Turkish Civil Code. The legislator has aimed at securing spouse and children who could suffer from economic difficulties. If the family's economic existence is protected or one of the spouses does not fulfill their financial responsibilities to the family, this provision of the law finds its application. In this context, in the economic value of the spouse of one of the spouses in the family, the request of the other spouse and the decision of the judge, the ownership of a property on the right of the spouse can be restricted to the disposition power. The spouse who owns the right of ownership after the restriction of disposition power will not be able to make any savings on the immovable alone without the consent of the spouse who has no ownership right. In case the decision to restriction of disposition power on immovable property determined in accordance with paragraph 3 of Article 199 of the Turkish Civil Code is decided, this decision must be annotated in the land register. It is possible for the judge to take other necessary measures regarding movable or immovable property. However, in addition to other measures on immovable property, the judge must ensure that own initiative to annotated. Thus, thanks to the principle of publicity, it will be possible for third parties to be aware of the restriction of disposition power. There are multiple views based on different reasons in doctrine. Within the scope of the study, after giving information about the subject, purpose, legal nature and conditions of the provision of restriction of disposition power, the procedure for the annulment of the restriction of disposition power and the procedure for authority to decide are explained. Finally, the legal consequences of annotated of the restriction of disposition power of the spouse on property and discussion of the doctrine will be included.
Key Words: Economical property of family, Financial responsibility related to marrige, Restriction of disposition power, Art. 199 TCC

İNTERNETTE UNUTULMA VE SİLME HAKKI

ÖZET
Teknolojinin gelişimiyle birlikte, bilişim teknolojileri günlük hayatın zorunlu bir parçası haline gelmiştir. Teknolojik ilerlemeyle birlikte özel yaşamın gizliliği, temel hak ve hürriyetler, kişisel verilerin korunması gibi kavramlara verilen önem ve bunların korunmasına ilişkin yasal düzenlemelere olan ihtiyaç gittikçe artmaktadır. Bireyler çeşitli sosyal medya araçlarıyla fotoğraf, düşünce, dil gibi kendilerine özgü unsurları paylaşabilmektedir. Kişisel veriler kamu veya özel internet sitelerinde de yer almaktadır. Google, Yahoo gibi kullanılan internet arama motorları sayesinde çok kısa bir süre içerisinde, üçüncü kişilere ilişkin bilgiler kolay bir şekilde bulunabilir hale gelmiştir. Kişiler daha önce kendi iradeleriyle yapmış oldukları paylaşımların veya kendileri hakkında başka özel ve tüzel kişiler tarafından yapılan açıklamaların daha fazla online dünyada var olmasını istemeyebilir. Bu durum kişisel verilerin korunması haricinde, ancak onunla yakından ilişkili bir hak olarak “unutulma hakkı”nı gündeme getirmiştir. İnternette yer alan içeriklerin erişiminin arama motorlarından silinmesine ilişkin hakkın kullanımı öncelikle mahkeme kararlarıyla tanınmış, daha sonra unutulma hakkı kanuni düzenlemeler içerisinde yer bulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Unutulma Hakkı, Silme Hakkı, Genel Veri Koruma Tüzüğü (GVKT), Kişisel Verilerin Korunması Kanunu, İnternet Arama Motorları, 95/46 sayılı Direktif, Google v CNIL (Fransa, Ulusal Bilişim ve Özgürlük Komisyonu)

THE RIGHT TO BE FORGOTTEN AND TO ERASURE ON THE INTERNET

ABSTRACT

With the development of technology, information technologies have become a necessary part of daily life. With technological progress, the importance given to concepts such as privacy of private life, fundamental rights and freedoms, protection of personal data and the need for legal regulations for their protection is increasing. Individuals can share their own unique elements in the form of photography, thought and language with various social media tools. Personal data is also available on public or private websites. Thanks to internet search engines like Google and Yahoo, information about third parties has become readily available within a very short period of time. People may no more want the shares they have made at their own will or the statements made about them by other private or legal persons to exist in the online world. This situation brought the “right to be forgotten” to the agenda, outside the right for the protection of personal data but as a right closely related to it. The use of the right to remove the access to contents from internet search engines was first recognized by court decisions and then the right to be forgotten was included in legal regulations.

Key Words: The Right to be Forgotten, The Right to Erasure, General Data Protection Regulation (GDPR), Personal Data Protection Law, Internet Search Engines, 95/46 EC Directive, Google v CNIL (France, National Commission on Informatics and Liberty)

ÖZET
Çocuğun üstün yararı ilkesi, Çocuk Hakları Birleşmiş Milletler Sözleşmesi'nde düzenlenen, çocuğa ilişkin karar alma mekanizmaları işletilirken yargıya temel bir ilke olarak göz önüne alma yükümlülüğü veren kurallardan biridir. Bu ilke, sadece yargıda karar alma sürecinde değil, sözleşmeye taraf olmuş ülkeler bakımından aynı zamanda kanun koyucuya da kanunların düzenlenmesi sırasında bir sorumluluk yüklemektedir. Çocuğun korunması için yargılama esnasında karar mekanizmalarına yardımcı olacak diğer bilimlerden de yararlanılması zorunludur. Çocuğun üstün yararı ilkesinin uygulanması esnasında karşılaşılan sorunlar, çocukla ilgili değerlendirmeler yapılırken ele alınan kriterlerde uzlaşının olmaması, farklı yargı mercilerince bu kriterlere verilen önemin farklı olması, çocukların gelişim ihtiyaçlarının birbirinden farklı olması ve çocuk psikolojisine ilişkin terminolojinin mahkeme tarafından anlaşılamamasıdır. Çocuğun üstün yararının bu sorunlara rağmen tespit edilmesinde uygulayıcılara büyük bir sorumluluk yüklenmiştir. Belirleme yapılırken çocukla uygun yolla iletişim kurulmasının yanı sıra çocuğun yakınlarıyla iletişiminin gözlemlenmesi, yakınlarının görüşlerine başvurulması, içinde yaşadığı toplumun değerlerinin araştırılması gerekmektedir.

ABSTRACT
The principle of the best interests of the child is one of the rules regulated in the United Nations Convention on the Rights of the Child, which obliges the judiciary to consider as a fundamental principle while operating the decision- making mechanisms regarding the child. This principle imposes a responsibility on the legislator not only in the decision-making process in the judiciary, but also in terms of the countries that are party to the convention, during the regu- lation of the laws. In order to protect the child, it is necessary to draw on other sciences that will help the decision mechanisms during the trial. The problems encountered during the implementation of the principle of the best interests of the child are the lack of consensus on the criteria considered when evaluating the child, the difference in the importance given to these criteria by different jurisdictions, the different developmental needs of children and the inability to understand the terminology related to child psychology by the court. Practition- ers have a great responsibility in determining the best interests of the child de- spite these problems. While determining, it is necessary to establish communi- cation with the child in an appropriate way, to observe the communication of the child with relatives, to consult the opinions of the child’s relatives, and to investigate the values of the society in which the child lives.