Thomson-verstrooiing
Thomson-verstrooiing is die elastiese verstrooiing van elektromagnetiese straling deur ’n vry, gelaaide deeltjie, soos beskryf word deur die elektrodinamika. Met Thomson-verstrooiing bly die kinetiese energie van die deeltjie en die energie van die foton konstant. Dit is die limiet van Compton-verstrooiing vir lae energie. Dié limiet bly geldig solank as wat die energie van die foton veel kleiner is as die massa-energie van die deeltjie.
In die geval van Thomson-verstrooiing word ’n gelaaide deeltjie versnel deur ’n inkomende golf, waardeur die deeltjie op sy beurt straling met dieselfde energie uitstuur. Die inkomende golf word hierdeur dus verstrooi. Die verskynsel is die eerste keer deur die fisikus Joseph John Thomson verklaar.
So lank as wat die deeltjie baie stadiger beweeg as die ligsnelheid (en die beweging dus nie relativisties is nie) word die versnelling van die deeltjie veral bepaal deur die elektriese komponent van die inkomende golf en kan die magnetiese komponent buite rekening gelaat word. Die deeltjie sal dan beweeg in die rigting van die ossillerende elektriese veld, wat lei tot elektromagnetiese dipoolstraling.
Die bewegende deeltjie straal sterk uit in die rigting loodreg op sy beweging en die straling sal in sy bewegingsrigting gepolariseer word. Die verspreide lig kan dus min of meer gepolariseer wees, afhangende van die rigting waaruit ’n waarnemer die verspreiding waarneem.
Skakels
[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Nederlandse Wikipedia vertaal.
