Bach-Werke-Verzeichnis

Johann Sebastian Bach 1746, met raaisel-kanon (olieverf deur Elias Gottlob Haussmann)^[1]

Die Bach-Werke-Verzeichnis (BWV) (Duits, Lys van Bach-werke) is die bekendste gids van die werke van Johann Sebastian Bach. Dit is tematies saamgestel en is in 1950 in 'n eerste weergawe deur die musiekkundige Wolfgang Schmieder vrygestel. By die gewyde kantates het Schmieder die volgorde van die Bach-uitgawe gevolg, waarvan die nommers reeds gebruiklik was; gevolg deur ander groepe vokale werke en dan komposisies vir orrel- en klavesimbel, asook kamer- en orkesmusiek. Die individuele groepe werke begin met siklusse (indien bestaande) of andersins meer verteenwoordigende groepe, gevolg deur individuele tradisionele werke.

Sedertdien het die gids enkele uitbreidings en regstellings ondergaan, maar is onveranderd in die basiese struktuur. Aangesien meer van Bach se werke sedertdien gevind is, en ander werke as oneg bewys is, bestaan daar gapings in die nommering. Daar is ook ná nommer 1080 werke bygevoeg wat hulle dan buite die eintlike ooreenstemmende getalreekse bevind. Daarbenewens is daar 'n bylae met veelvuldige lêergidse wat twyfelagtige werke bevat.

'n Nuwe uitgawe word beplan vir die jaar 2020.^[2] Die Bach-kompendium is nog 'n gids van Bach se werke.

Sien ook

Lys van komposisies van Johann Sebastian Bach

Notas

↑ Die skildery het vir baie dekades in die Thomasskool gehang. In die tweede helfte van die 19de eeu, is dit herhaaldelik "verfris" en oorgeverf. As gevolg daarvan het 'n gedeelte van die oorspronklike uitdrukking waarskynlik verlore gegaan of vervaag. In 1913 is die oorspronklike skildery in die stadgeskiedenismuseum van Leipzig opgeneem, waar daar gepoog is om die skildery so goed moontlik te herstel. 'n 1748-kopie (deur Haussmann self) van die 1746-oorspronklike was waarskynlik aanvanklik in besit van CPE Bach, maar het verlore geraak vir baie jare totdat dit in 1952 deur William. H. Scheide (Princeton, New Jersey) gekoop is en na sy dood in 2014 aan die Bach-Archiv Leipzig bemaak is, volgens Scheide se testament. Die twee Haussmann-skilderye is die enigste skilderye waarin Bach se identiteit seker is; in alle ander portrette van Bach is die identifikasie onseker. Bach se identiteit is by die Haussmann skilderye verseker omdat hy op die skilderye sy eie komposisie in sy hand vashou, die Canon triplex a 6 voci ('n trippelkanon vir ses stemme BWV 1087), 'n kreatiewe kanonieke variasie uit die tema van Aria van die Goldberg variasies.
↑ Bach se argief in Leipzig

[ref1-1] Die skildery het vir baie dekades in die Thomasskool gehang. In die tweede helfte van die 19de eeu, is dit herhaaldelik "verfris" en oorgeverf. As gevolg daarvan het 'n gedeelte van die oorspronklike uitdrukking waarskynlik verlore gegaan of vervaag. In 1913 is die oorspronklike skildery in die stadgeskiedenismuseum van Leipzig opgeneem, waar daar gepoog is om die skildery so goed moontlik te herstel. 'n 1748-kopie (deur Haussmann self) van die 1746-oorspronklike was waarskynlik aanvanklik in besit van CPE Bach, maar het verlore geraak vir baie jare totdat dit in 1952 deur William. H. Scheide (Princeton, New Jersey) gekoop is en na sy dood in 2014 aan die Bach-Archiv Leipzig bemaak is, volgens Scheide se testament. Die twee Haussmann-skilderye is die enigste skilderye waarin Bach se identiteit seker is; in alle ander portrette van Bach is die identifikasie onseker. Bach se identiteit is by die Haussmann skilderye verseker omdat hy op die skilderye sy eie komposisie in sy hand vashou, die Canon triplex a 6 voci ('n trippelkanon vir ses stemme BWV 1087), 'n kreatiewe kanonieke variasie uit die tema van Aria van die Goldberg variasies.

[bacharchivleipzig-2] Bach se argief in Leipzig

[1]

[2]