Topografie

Topografie is die studie van die vorm en kenmerke van landoppervlaktes. Die topografie van 'n gebied kan verwys na die oppervlakvorms en kenmerke self, of 'n beskrywing (veral die uitbeelding daarvan op kaarte).

'n Topografiese kaart met kontoerlyne.

Topografie is 'n veld van aardwetenskap en planetologie en gaan oor plaaslike besonderhede in die algemeen, nie net terreinreliëf nie, maar ook natuurlike en kunsmatige kenmerke, en selfs plaaslike geskiedenis en kultuur. Hierdie betekenis kom minder voor in die Verenigde State, waar topografiese kaarte met hoogte kontoere 'topografie' sinoniem met reliëf gemaak het.

Topografie in 'n noue sin behels die opname van reliëf of terrein, die driedimensionele kwaliteit van die oppervlak, en die identifisering van spesifieke landvorms. Dit staan ook bekend as geomorfometrie. In moderne gebruik behels dit die opwekking van hoogte-data in digitale vorm (in Engels: Digital Elevation Model). Dit word dikwels beskou as die grafiese voorstelling van die landvorm op 'n kaart deur verskillende tegnieke, insluitend kontoerlyne, hipsometriese tintjies en skaduwee-reliëf.

Etimologie

Die term topografie het sy oorsprong in antieke Griekeland en voortgesit in antieke Rome, as die gedetailleerde beskrywing van 'n plek. Die woord kom van die Oudgrieks τόπος (topos, "plek") en -γραφία (-graphia, "skryf"). In klassieke literatuur verwys dit na skryf oor 'n plek of plekke, wat nou grotendeels 'plaaslike geskiedenis' genoem word. In Brittanje en in Europa in die algemeen word die woord topografie soms nog in die oorspronklike sin gebruik.