Polabies
Polabies is 'n uitgestorwe Slawiese taal, wat tot in die agtiende eeu gepraat is. Dit is 'n Wes-Slawiese taal, net soos Pools, Tsjeggies en Sorbies. Binne die groep verteenwoordig dit die Elbeslawiese tale. Naaste verwant is Kasjoebies, wat in Noord-Pole nog deur 'n klein aantal mense gepraat word.
| Polabies | ||
|---|---|---|
| Gepraat in: |  Pole Duitsland
| |
| Gebied: | Middel-Europa | |
| Totale sprekers: | uitgesterf | |
| Taalfamilie: | Indo-Europees Slawies Wes-Slawies Lechities Polabies | |
| Skrifstelsel: | Latynse alfabet | |
| Taalkodes | ||
| ISO 639-1: | -
| |
| ISO 639-2: | sla
| |
| ISO 639-3: | pox
| |
| ||
| Nota: Hierdie bladsy kan IFA fonetiese simbole in Unicode bevat. | ||
Wendland by die dorpie Lüchow in Nedersakse was die laaste gebied waar Polabies gepraat is. Die gebied lê by die Elbe, die rivier waaraan die taal sy naam ontleen (in die Wes-Slawiese tale heet dit immers Labe).
Vroeër is daar op verskeie plekke in Duitsland oos van die Elbe Polabiese dialekte gepraat. Spore daarvan kan nog in plekname gesien word.
Die laaste spreekster van Polabies was, volgens die Index defunctorum van die plek Wustrow uit 1756, 'n 88-jarige weduwee wat in dié jaar sterf. Rondom dié tyd was wetenskaplike nuuskierigheid oor die taal aan die opkoms. Onder meer Leibniz het daaraan aandag bestee: hy gee 'n woordelys en 'n teks uit in sy Collectanea Etymologica in 1717. Die belangrikste Polabiese bron is egter die Vocabularium Venedicum van die dominee Christian Hennig von Jessen uit 1705.
